اثر کلرید لیتیوم بربقاء و عملکرد سلولهای گرانولوزای انسان در محیط کشت

هدف: بررسی تأثیر کلرید لیتیوم بر بقای سلولهای گرانولوزای انسان و میزان ترشح 17 بتااسترادیول توسط این سلولها در محیط کشت

مواد و روشها: سلولهای گرانولوزا از مایع فولیکولار بیماران تحت درمان ivf/icsi گرفته شد. پس از جداسازی سلولهای خونی، در چهار گروه کشت داده شد. در گروه کنترل سلولها به مدت دو هفته در محیطی که حاوی dmem/ham’s,f12 (dulbecco’s modified eagle’s medium nutrient mixture f-12 ham) همراه با ده درصد سرمfbs (fetal bovine serum)  بود، کشت شدند و در گروه های تیمار سلولها در محیط مزبور همراه با دوزهای متفاوت (2،1 و 5 میلی مولار) از کلریدلیتیوم (licl) تحت شرایط یکسان کشت داده شدند (گروههای تیمار). سپس 24 ساعت قبل از آغاز آنالیز برای القای آپوپتوز، سرم از محیط کشت سلولها حذف شد. میزان وقوع آپوپتوز در این سلولها بوسیله روش رنگ آمیزی فلوسایتومتری و روش (tdt mediated dutp- biotin nick tunel end labelling) بررسی شد. همچنین 48 ساعت قبل از آنالیز به محیط کشت هر دو گروه برای تحریک ترشح سلولها، هورمونهای fsh و آندروستندیون افزوده، سپس محیط رویی سلولها برای سنجش میزان ترشح 17 بتا استرادیول جمع آوری و با روش (radio ria immuno assay) سنجیده شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که میزان آپوپتوز سلولهای گرانولوزاکه درمحیط کلریدلیتیوم کشت داده شده بودند بیشتر از 50 درصد نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است (p<0.05). نتیجه آنالیز ria نشان داد که اگر چه ترشح 17 بتا استرادیول توسط سلولها، با افزایش دوز کلریدلیتیوم افزایش یافته است تفاوت آنها با گروه کنترل اختلاف معنی داری ندارد.

نتیجه گیری: از نتایج به دست آمده می توان استنباط کرد که کلریدلیتیوم می تواند در کاهش میزان آپوپتوز سلولهای گرانولوزا همچنین افزایش عملکرد این سلولها دخیل باشد.