بررسی بهبود علایم حرکتی موش مدل پارکینسون پس از درمان با ترانس رزوراترول

هدف: بررسی تغییرات علایم رفتاری به صورت چرخش در موش صحرایی پس از پیش درمان با رزوراترول

مواد و روشها: در این تحقیق که یک مطالعه تجربی است، از 40 سرموش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شده است. سپس موشهای صحرایی سالم به طور تصادفی به 4 گروه n=10 تقسیم شده اند: شاهد، شاهد پیش درمان با رزوراترول، تخریب، تخریب پیش درمان بارزوراترول. تعداد چرخش در یک ساعت در داخل محفظه استوانه ای طراحی شده در فواصل ده دقیقه ای در هفته قبل از جراحی اندازه گیری شد. گروههای تحت درمان یک ساعت قبل از جراحی داروی ترانس رزوراترول را به صورت داخل صفاقی به میزان 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت نموده و تیمار با دارو به مدت دو هفته ادامه یافت. جراحی به صورت برش در پوست اسکالپ و تزریق اینترا استریاتال مواد مطابق اطلس پاکسینوس و واتسون در استریاتوم چپ حیوانات گروه تخریب 5 میکرولیتر از محلول نرمال سالین 0.9% حاوی 2.5 میکروگرم بر میکرولیتر از نروتوکسین (6-hydroxydopamine)6-ohda و اسید اسکوربیک 0.2% تزریق شد. در پایان هفته دوم رفتار چرخشی القا شده بر اثر آپومورفین طی یک ساعت مورد اندازه گیری کمی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آنالیز واریانس یکطرفه (one way anova) استفاده شد.

یافته ها: نتایج حاصل از تعداد کل دفعات چرخش در مدت یک ساعت در هفته قبل از جراحی (base line) هیچ گونه اختلاف معنی داری در تعداد دفعات چرخش بین گروههای مختلف نشان نداد. اما تعداد کل دفعات چرخش در مدت یک ساعت در هفته دوم پس از جراحی نشان داد که در مقایسه با گروه شاهد، آپومورفین باعث چرخش کونترولترال در موشهای گروه تخریب (p<0.001) شد، در حالی که در گروه درمان، چرخش نسبت به گروه شاهد بسیار کمتر است (p<0.05). در مقایسه گروه درمان با تخریب گروه درمان کاهش معنی داری در تعداد دفعات چرخش (p<0.001) مشاهده شد.

نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که در اثر درمان با ترانس رزوراترول به مدت دو هفته، عدم تقارن حرکتی ظاهر شده بیماری را به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است.