کارایی اقتصادی مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی قزوین طی سال های 1377 تا 1386

مقدمه: امروزه بیمارستان ها به عنوان بخش های اصلی نظام سلامت اهمین خاصی در مبحث اقتصاد بهداشت و درمان دارند. هزینه ها و مخارج مرتب افزایش می یابد و به این ترتیب تامین منابع مالی برای ادامه حیات و جلوگیری از وقفه در روند ارائه خدمات آنها دغدغه زاست لذا مراکز درمانی به عنوان بنگاه اقتصادی باید از تحلیل های اقتصادی در راستای استفاده موثر از منابع بهره ببرند.

هدف: ارزیابی وضعیت کارایی اقتصادی، تخصیص و توزیع منابع با در نظر گرفتن میزان برون داده ها در مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال های 1377 تا 1386.

مواد و روش ها: در مطالعه ای در سال 1387 داده های مورد نیاز شامل اطلاعات منابع انسانی تولید، داده های منابع سرمایه ای از مرکز آمار معاونت پژوهشی دانشگاه و مراکز درمانی جمع آوری و در فرم های اطلاعاتی ثبت شد. با روش تحلیل فراگیر داده ها و نرم افزار اقتصادی deap2، این داده ها تحلیل شد. داده های هزینه نیز از طریق برگه های اطلاعاتی جمع آوری و با فرمول های اقتصادی، تبدیل به شاخص هزینه ای منابع سرمایه ای و انسانی شد.

نتایج: متوسط کارایی فنی، مدیریتی و مقیاس برای مراکز آموزشی-درمانی به ترتیب 90%، 96% و 93% بدست آمد. در حدود 50 درصد مراکز به علت استفاده موثر از داده ها در راستای برون داده ها کارا عمل کرده بودند (کارایی فنی کل=1) ولی 50 درصد بقیه مراکز غیرکارآمد بودند (<1 کارایی فنی کل). میزان کارایی مراکز در طی دوره مطالعه روند منظمی نداشت و مدام دستخوش تغییر شده بود. هزینه منابع انسانی 67 درصد و منابع سرمایه ای حدود 33 درصد کل هزینه های عملیاتی مراکز را در طی دوره تشکیل می دادند. متوسط هزینه کرد سالانه برای نیروی کار مراکز از محل اعتبار جاری 10⁶×30.1 ریال و برای منابع سرمایه ای از محل درآمدهای اختصاصی مراکز 10⁶×19.9 ریال بود.