بررسی تاثیر افزودن سیلدنافیل به داروهای آلفا بلوکر در رفع زودهنگام احتباس ادراری حاد در هیپر پلازی خوش خیم پروستات

مقدمه: در افراد مسن احتباس ادراری حاد ناشی از هیپرپلازی خوش خیم پروستات عارضه شایعی است و به طور معمول داروهای آلفا بلوکر مثل تامسولوسین برای کمک به رفع این مشکل پس از کاتتریزاسیون استفاده می شوند. چون، در حدود 40% موارد به رغم تجویز آلفا بلوکرها پس از برداشتن کاتتر مجرا مجددا احتباس ادراری بروز می کند، تحقیق برای یافتن رژیم دارویی موثرتر همچنان ادامه دارد.

هدف: تاثیر افزودن سیلدنافیل به آلفا بلوکرها برای درمان احتباس ادراری حاد ناشی از هیپرپلازی خوش خیم پروستات.

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار، تصادفی و دوسوکور انجام شده است بیمارانی که از خرداد الی دی ماه 86 با شکایت احتباس ادراری ناشی از هیپرپلازی خوش خیم پروستات به درمانگاه ارولوژی مرکز درمانی رازی رشت مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. 80 بیمار دچار احتباس ادراری حاد ناشی از هیپرپلازی خوش خیم پروستات به دو گروه 40 نفره تقسیم شدند. گروه اول 0.4 میلی گرم تامسولوسین به همراه 25 میلی گرم سیلدنافیل و گروه دوم 0.4 میلی گرم تامسولوسین و دارونما دریافت کردند. پس از 48 ساعت کاتتر مجرا خارج و توانایی ادرار کردن در هر دو گروه ارزیابی شد. آنالیز آماری با spss10 و با آزمون کای دو وتی زوج با سطح معنی دار بودن p<0.05 صورت گرفت.

نتایج: تفاوت بین سن، وزن پروستات و حجم ادرار احتباس یافته بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود (به ترتیب (p=0.364, p=0.587, p=0.791. پس از خارج کردن کاتتر در گروه اول، 32 در نفر (80%) و در گروه دوم 22 نفر (55%) قادر به ادرار کردن بودند (p=0.017). پس از یک هفته 28 نفر در گروه اول (70%) و 19 نفر در گروه دوم (47.5%) همچنان قادر به ادرار کردن بودند و اختلاف بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار باقی ماند (p=0.041).

بحث: به نظر می رسد افزودن سیلدنافیل به تامسولوسین بر موفقیت در ادرار کردن پس از خروج کاتتر در بیماران دچار احتباس ادراری حاد ناشی از هیپرپلازی خوش خیم پروستات موثر باشد.