بررسی رضایت بیماران و پزشک از جااندازی بسته شکستگی بینی

مقدمه: شکستگی استخوان بینی شایع ترین شکستگی در صورت و سومین شکستگی اسکلت استخوانی است. تشخیص شکستگی بینی و انتخاب درمان مناسب تا حد زیادی به نظر و مهارت پزشک بستگی دارد. نوع درمان بیماران می تواند به صورت جااندازی بسته یا باز باشد. در صورت جااندازی نامناسب پس از فروکش ادم، بدشکلی ثانویه باقی خواهد ماند که موجب درخواست اعمال جراحی بعدی می شود.

هدف: تعیین میزان رضایت بیمار و پزشک، یک ماه پس از درمان شکستگی بینی به روش بسته.

مواد و روش ها: این مطالعه در سال های 85 و 86 به صور توصیفی رو به جلو در بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهر رشت در بیماران دچار شکستگی بینی با درمان جااندازی بسته، انجام شد. با توجه به معاینه بالینی و یافته های رادیوگرافی، شکستگی بیماران به صورت جابجایی یکطرفه (u)، دوطرفه (b) و خلفی (f) استخوان بینی طبقه بندی شد. اطلاعات دموگرافی، زمان تروما، مکانیسم آسیب و شدت شکستگی بینی ثبت شد. یک ماه پس از درمان، بیماران ویزیت و معاینه شدند و میزان رضایت مندی بیماران به صورت مقیاس لایکرت و پزشک به صورت خوب، نسبتا خوب و بد ثبت شد.

نتایج: در این مطالعه از 67 بیمار، 76.1% مرد و 23.9% زن بودند. میانگین سنی آنها 13.45±30.17 سال بود. نزاع و ضربه های مشت بیشترین عامل شکستگی بینی بود (43.3% موارد). 70.1% بیماران شکستگی نوع 25.4% ,b نوع 4.5% ,u نوع f داشتند. 26.9% بیماران همراه با شکستگی بینی، آسیب بافت های نرم و 3% شکستگی سایر استخوان های صورت داشتند. 53.7% بیماران (36 نفر) از جااندازی بینی خودراضی، 25.4% آنها (17 نفر) بسیار راضی و 20.9% (14 نفر) ناراضی بودند. هیچ یک از بیماران از نتیجه درمان بسیار ناراضی نبودند. میزان رضایت پزشک پس از جااندازی در 65.7% موارد (44 نفر) خوب، 23.9% (16 نفر) نسبتا خوب و 10.4% (7 نفر) بد بود.