ارزیابی هیستولوژیک سازگاری بیولوژیک زولیران و زونالین در بافت زیرجلدی موش های آزمایشگاهی

زمینه و هدف: با ارزیابی و اثبات سازگاری یک ماده می توان با در نظر گرفتن خواص مطلوب به آن ماده جنبه کاربردی بخشید. زونالین یک سیمان زینک اکساید اورژنول (zoe) تقویت شده است که به صورت پودر و مایع عرضه می شود. زولیران در ایران با ترکیبی مشابه ساخته شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه سازگاری بافتی دو ماده زونالین و زولیران می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی (true experiment) از 12 موش آزمایشگاهی ماده بالغ 3-4 ماهه با وزن حدود 150-200 گرم استفاده گردید. بعد از بیهوشی پنج برش روی پوست در محور سری-دمی، به شکل پاکتی و به صورت مورب و با عمق 15 میلی متر توسط پنس هموستات ایجاد گردید. سمان مخلوط شده دیسکی شکل زونالین در دو ناحیه سمت راست و سمان مخلوط شده زولیران در دو ناحیه سمت چپ بدن قرار داده شد و لبه های پوست حیوان بخیه گردید. در هر موش نیز در ناحیه پشتی یک فلپ ایجاد شد ولی ماده ای قرار داده نشد و سپس ناحیه بخیه گردید. (گروه شاهد) نمونه برداری به صورت بیوپسی در فواصل سه، پانزده، سی و شصت روز صورت پذیرفت. در هر زمان نمونه برداری از سه موش صورت گرفت.

یافته ها: بین فراوانی درجات مختلف واکنش بافتی در دو ماده در هیچ کدام از دوره های زمانی قابل ملاحظه ای مشاهده نگردید. همچنین بین دوره های زمانی در یک ماده تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد. اما هر دو گروه در دوره های زمانی مختلف با گروه شاهد تفاوت داشتند و شدت التهاب زیادتر بود.

نتیجه گیری: ماده زولیران (گلچای ایران) باعث واکنش آماسی شدیدی و دارای سازگاری نسجی مناسبی می باشد.