زمینه و هدف: ثبات ابعادی دای در پروتز ثابت از اهمیت ویژه ای برخوردار است، روش های مختلف قالبگیری یکی از عوامل مهم در بروز تغییرات ابعادی در دای می باشد. تحقیق ها نتایج متناقضی را در این خصوص نشان دادند. این مطالعه با هدف مقایسه سه تکنیک قالبگیری دومرحله ای با فضا نگهدارنده، دو مرحله ای بدون فضا نگهدارنده و یک مرحله ای با ماده قالبگیری اسپیدکس انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، مدل آزمایشگاهی که شامل سه پایه با فاصله 22 میلی متر و قطر شش میلی متر بود تهیه شد. ماده قالبگیری مورد استفاده سیلیکون تراکمی به نام اسپیدکس بود، برای تهیه قالب ها از سه تکنیک استفاده گردید:
1- قالبگیری دومرحله ای با فضا نگهدارنده
2- دومرحله ای بدون فضا نگهدارنده
3- یک مرحله ای
از هر یک از روش های پانزده نمونه تهیه و قالب ها با گچ Velmix ریخته شد و کست نهایی به وسیله Profile Projector و میکرومتر عمق سنج اندازه گیری گردید. نتایج ابتدا با روش آماری ANOVA و سپس با Paired test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.