بررسی تأثیر پر کردن یا پر نکردن کانال دندانهای پاکسازی شده در ترمیم ضایعات پری آپیکال سگ

زمینه و هدف: در سال های بسیار دور بحث در مورد پرکردن کانال ریشه دندان مطرح بوده است و همواره نظریه های متفاوت در رابطه با دلایل و روش های مختلف پرکردن کانال ریشه ارائه شده است. در این مطالعه به بررسی تأثیر آماده سازی کانال با و بدون پرکردن کانال در ترمیم ضایعات پری آپیکال سگ و امکان ترمیم این ضایعات با انجام کلیه مراحل رایج درمان اندودنتیکس بدون پرکردن کانال دندان پرداخته شده است.

روش بررسی: در این مطالعه که به صورت مداخله ای انجام گرفته است، تاج 28 دندان دارای 56 کانال ریشه در هفت سگ نژاد  mixed german shepherdبه مدت شش هفته جهت آلوده شدن پالپ به محیط دهان باز گردیدند. کانال های مورد ارزیابی هم در گروه آزمایش و هم در گروه کنترل به روش معمول تحت پاکسازی و شکل دهی قرار گرفتند. دندان های گروه کنترل به روش معمول درمان های اندودنتیکس، توسط گوتاپرکا و سیلر ah26 پر شدند. کانال ریشه دندان های مورد آزمایش بدون پرکردن رها شدند. سپس جهت پرکردن تاج دندان ها (گروه آزمایش و کنترل) از آمالگام و یک نوع اتصال دهنده عاجی نسل چهارم (purpose 3m company scotch bond multi) بین آمالگام و تاج دندان استفاده شد. شش ماه بعد حیوانات به روش vital perfusion کشته شدند. پس از جدا کردن نواحی مورد آزمایش (نواحی پرمولر سوم و چهارم فک پایین) ابتدا رادیوگرافی تهیه شد. سپس مقاطع میکروسکوپی تهیه شده، مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت بررسی آماری متغیرهای این مطاله از آزمون های mcnemar, wilcoxon استفاده شد.

یافته ها: در بین متغیرهای مورد ارزیابی بین گروه آزمایش و کنترل، میزان تحلیل سمنتوم و عاج دارای اختلاف معنی دار آماری بود  (p.v<0.05)سایر متغیرها فاقد تفاوت معنی دار آماری بودند (p.v>0.05).

نتیجه گیری: با توجه به اینکه بین اکثر متغیرهای مورد ارزیابی از لحاظ ترمیم در گروه آزمایش و کنترل، تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت، به نظر می رسد که در مدت شش ماه، ترمیم یا عدم ترمیم ضایعات پری آپیکال در سگ ارتباط چندانی با پرکردن یا پر نکردن کانال ریشه دندان های سگ ندارد.