بررسی سازگاری نسجی هشت ماده ارتودنسی رایج در محیط کشت فیبروبلاست های دهانی انسان

زمینه و هدف: مواد مختلف مورد استفاده در درمان های ارتودنسی به مدت طولانی در محیط دهان قرار می گیرند که ممکن است خصوصیات آنها را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این بررسی ارزیابی سازگاری نسجی هشت نوع ماده فلزی و غیرفلزی مورد استفاده در درمان های ارتودنسی و موجود در بازار ایران در محیط کشت فیبروبلاست های دهانی انسان به دو روش تماس مستقیم و غیرمستقیم می باشد.

روش بررسی: مطالعه فوق به صورت تجربی مداخله ای بوده که در آن هشت ماده ارتودنسی فلزی و غیرفلزی شامل دو نوع کویل اسپرینگ (استیل، یونی تک، نیکل تیتانیوم، ارتوتکنولوژی)، دو نوع سمان گلاس آینومر (بندتیت و آریادنت)، دو نوع اورینگ (آمریکن ارتودنتیکس و پویان طب نور) و دو نوع آکریل (آکروپارس و بایر) مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت کنترل منفی از ماده تفلون (ptfe) استفاده شد. به منظور تهیه فیبروبلاست های لثه ای از چند بیوپسی لثه ای در طی جراحی های آلوئولوپلاستی استفاده گردید. جهت بررسی سازگاری نسجی به روش تماس غیرمستقیم بعد از یک دوره آزادسازی مواد در محیط کشت واسطه به مدت بیست روز، حیات سلول های فیبروبلاست های دهانی با گروه کنترل منفی و با یکدیگر و با استفاده از تست-5,4)-3) mtt دیمیتیل تیازولیل-2)-2 و 5-دیفینیل تترازولیوم بروماید) ارزیابی شد. در این پژوهش از آنالیزهای آماری واریانس یک طرفه و پس آزمون  lsdاستفاده گردید. همچنین در روش تماس مستقیم، پس از تماس مستقیم مواد مورد نظر با محیط کشت فیبروبلاست ها، با استفاده از میکروسکوپ اینورت فاز کنتراست میزان حیات سلولی در اطراف مواد بررسی و درجه بندی شد.

یافته ها: بعد از آنالیز آماری داده های بدست آمده در بررسی حاضر نتایج حاصل از روش تماس غیرمستقیم مواد بیانگر سازگاری نسجی قابل ملاحظه استیل زنگ نزن و آکریل بایر بود در حالی که نیکل تیتانیوم، آکریل آکروپارس و اورینگ های ایرانی و خارجی در مقایسه با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری نشان داده اند. همچنین سمان های گلاس آینومر بندتیت و آریادنت تفاوت آماری قابل ملاحظه ای با گروه کنترل نشان داده اند که این مسئله در مورد سمان بندتیت از شدت بسیار بالاتری نیز برخوردار بوده است. در روش تماس مستقیم مواد که بر پایه ارزیابی سمیت بر اساس شاخص های مورفولوژیک انجام شد نتایج نشان داد که استیل زنگ نزن و نیکل تیتانیوم رتبه یک (سلول های گرد)، سمان های گلاس آینومر رتبه چهار (سایتولیز سلول ها) و بقیه مواد مورد بررسی رتبه صفر (سلول ها کشیده و دوکی شکل) را نشان داده اند که مجددا نشاندهنده سمیت شدید سمان های گلاس آینومر می باشد.

نتیجه گیری: تحت شرایط آزمایشگاهی مورد استفاده در این مطالعه سمان های گلاس آینومر بندتیت و آریادنت سمیت بالایی از خود نشان داده اند. همچنین آکریل ایرانی نیز در مقایسه با آکریل بایر سازگاری نسجی کافی از خود نشان نداد. بنابراین نیاز به بررسی های وسیع تر و دقیق تر در این زمینه ها پیشنهاد می گردد.