مقایسه نحوه انتشار نیروها بین سه نوع اتچمنت zaag, ball, bar در اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت در فک پایین با روش فتوالاستیک

زمینه و هدف: زمانی که یک دنچر کامل به یک اوردنچر متکی بر ایمپلنت تبدیل می گردد عملکرد جویدن بهبود می یابد و بیشتر اتچمنت های به کار رفته در اوردنچرها به صورت ball, bar می باشد که در مورد اثر طراحی و میزان تماس یافتن یک اوردنچر مندیبل بر روی فشارهای وارده به ایمپلنت ها نظریات مختلفی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه نحوه انتشار نیروها در اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت در فک پایین با اتصالات zaag, bar ,ball با روش فتوالاستیک می باشد.

روش بررسی: روش مطالعه به صورت توصیفی و کارآزمایی آزمایشگاهی می باشد که بر روی مدل فتوالاستیک جهت بررسی نیروهای وارده به ایمپلنت حمایت کننده اوردنچر به همراه اتچمنت های zaag, bar ,ball می باشد. محل ایمپلت ها در ناحیه کانین ها به فاصله هشت میلی متر از میدلاین انتخاب شده و نیروهای وارده به میزان 30lb (معادل نیروهای جونده) به صورت یک سویه بر روی سطح اکلوزال در ناحیه مولر اول در دو حالت افقی و مایل (45 درجه) اعمال گردید. فشارهای ایجاد شده که به بدنه ایمپلنت منتقل شده در زیر تله میکروسکوپ مورد ارزیابی قرار می گیرد. این ارزیابی در هر سه حالت zaag, bar ,ball انجام می شود.

یافته ها: در اوردنچرهای متصل بهbar  در حالت اعمال نیروی عمودی هم در ایمپلنت سمت اعمال نیرو و هم در ایمپلنت سمت مقابل نسبت به سایر اتچمنت ها، فشار بیشتری ایجاد شد و در حالت اعمال نیرو به صورت مایل میزان فشار بر روی ایمپلنت ها نسبت به حالت عمودی بیشتر بود. در مورد اتچمنت های zaag, ball در اثر اعمال نیروی عمودی هم به ایمپلنت ها و هم به ریج بی دندانی و فشار منتقل شده و در حالت اعمال نیرو به صورت مایل میزان فشار بر روی ایمپلنت ها افزایش یافته و برروی ریج بی دندانی هیچ گونه فشاری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: اتچمنتbar  نسبت به اتچمنت های zaag, ball در هر دو حالت اعمال نیروی مایل و عمودی باعث انتقال فشار بیشتری به ایمپلنت ها می شود. در مقایسه بین دو سیستم zaag, ball مشخص شد که zaag به میزان بیشتری نسبت به ball باعث انتقال نیرو به بدنه ایمپلنت می شود.