بررسی دقت و اعتبار روش توموگرافی اسپیرال در ارزیابی محل قرارگیری ایمپلنت در فک پایین: مطالعه آزمایشگاهی

زمینه و هدف: مزیت اصلی روش های توموگرافیک مقطعی بر رادیوگرافی های پری اپیکال، پانورامیک یا سفالومتریک، در تصویربرداری از خلف مندیبل ارائه اطلاعات نسبتا دقیق در مورد کرست آلوئولار، ارتفاع و پهنای استخوان و رابطه فضایی با کانال مندیبولار می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی دقت و اعتبار روش توموگرافی معمول اسپیرال در ارزیابی محل قرارگیری ایمپلنت در فک پایین می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی ابتدا ده قطعه استخوان فک پایین که دچار بی دندانی کامل یا دارای چند ناحیه بی دندانی بودند، انتخاب گردید. سپس نقاطی در چهار ناحیه قدام، کانین، پرمولر و مولر جهت تصویربرداری انتخاب شد و از این محل ها تصویربرداری با روش های توموگرافی اسپیرال معمولی و کامیپوتری به عمل آمد. مقادیر فاصله کرست آلوئولار تا بوردر فوقانی کانال مندیبولار، ارتفاع مندیبل و پهنای مندیبل در میانه ارتفاع اندازه گیری شده، توسط یک رادیولوژیست دهان و فک و صورت از روی تصاویر اندازه گیری گردید.

یافته ها: با مقایسه مقادیر حاصل از توموگرافی معمولی با مقادیر حاصل از تصاویر سی تی اسکن به عنوان استاندارد طلایی این نتیجه به ندست آمد که میانگین قدر مطلق خطا از توموگرافی معمول در نواحی قدام، پرمولر و مولر، در اندازه گیری ارتفاع به ترتیب 1.43، 0.74، 0.87 و 0.81 میلی متر و در اندازه گیری پهنا به ترتیب 1.21، 0.92، 0.76 و 0.82 میلی متر می باشد. در مجموع میانگین قدرمطلق خطا در اندازه گیری ارتفاع 0.65 میلی متر بوده و در اندازه گیری پهنا نیز 0.91 میلی متر می باشد، که بجز مقادیر ناحیه قدام، سایر مقادیر در محدوده 1± میلی متر قرار دارند. در ناحیه قدام در هر دو مورد اندازه گیری ارتفاع و پهنا تمایل به تخمین کمتر از مقدار واقعی وجود داشت. همچنین اعتبار روش توموگرافی اسپیرال معمولی در اندازه گیری ارتفاع 90.49% و در اندازه گیری پهنا 73.02% محاسبه شد، که هر دو از نظر آماری معنی دار بوده (p<0.001) و بیانگر اعتبار بالای این روش تصویربرداری می باشند.

نتیجه گیری: توموگرافی معمولی اسپیرال در اندازه گیری ارتفاع و پهنا در فک پایین از دقت و اعتبار کافی برخوردار می باشد.