بررسی تأثیر زاویه تراش دیواره های محوری دندان بر میزان گیر روکش های کامل تاجی

زمینه و هدف: روکش های کامل تاجی جهت ترمیم دندان های تخریب شده کاربرد فراوانی دارند. یکی از عواملی که بر روی بقا و کارایی این ترمیم ها تأثیر بسزایی دارد گیر آنها می باشد. گیر روکش های کامل، خود تحت تأثیر عوامل متعددی مانند توازی دیواره های محوری دندان، نوع سمان مورد استفاده، فریم ریختگی و عوامل دیگر قرار دارد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر زاویه تقارب تراش دندان بر میزان گیر روکش های کامل تاجی می باشد.

روش بررسی: جهت انجام این بررسی که از نوع تجربی می باشد 69 مدل برنجی به تقلید از تاج دندان تراش خورده با سه زاویه تراش شش، 12 و بیست درجه با استفاده ازدستگاه تراش نیمه خودکار تهیه شد به نحوی که طول تمامی نمونه ها هفت میلی متر و قطر آنها در ناحیه قاعده شش میلی متر بود. بر روی هر یک از این دای ها یک روکش کامل تاجی ساخته و سمان شد. سپس روکش ها به وسیله دستگاه اینسترون از دای ها جدا گردیده و نیروی گیر برای هر یک ثبت شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات بدست آمده از آزمون های duncan ,anova استفاده گردید.

یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان گیر در سه زاویه تراش به طور معنی داری با یکدیگر متفاوت بود (p<0.0005)، به نحوی که میزان گیر از شش درجه تقارب به بیست درجه تقریباً به یک چهارم تقلیل یافت. همچنین بین زاویه تقارب و میزان گیر همبستگی معکوس وجود داشت.

نتیجه گیری: ایجاد تقارب مطلوب برای حداکثر گیر روکش های کامل تاجی در دهان مشکل می باشد از طرفی ایجاد تقارب برای سهولت کار الزامی است. بنابراین ایجاد تقارب به هنگام تراش باید با آگاهی از تأثیر آن بر میزان گیر روکش های کامل تاجی و در نظر قرار گرفتن سایر عوامل دخیل درگیر انجام گیرد.