اثر زمان کارکرد فرزهای الماسی بر استحکام باند کامپوزیت به عاج در یک سیستم باندینگ خود اچ کننده

زمینه و هدف: تحقیق های بسیاری نشان داده است که به کارگیری مداوم فرزهای الماسی منجر به کاهش کارآیی آنها در حین تراش حفره می گردد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تغییرات ایجاد شده در کارآئی فرزهای الماسی بر استحکام باند کامپوزیت به عاج در سیستم باندینگ خود اچ کننده se bond می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 72 دندان مولر سالم پس از مانت شدن در آکریل و برش مینا جهت اکسپوز شدن عاج، به صورت تصادفی به چهار گروه 18 تایی تقسیم شدند. پس از پالیش کردن عاج با استفاده از کاغذ سمباده سیلیکون کار باید گروه اول توسط فرز الماسی نرم، گروه دوم توسط فرز الماسی خشن نو گروه سوم توسط فرز الماسی خشن دو دقیقه کار کرده و گروه چهارم توسط فرز الماسی خشن ده دقیقه کار کرده تراش داده شدند. سپس کپسول های متحدالشکل کامپوزیتی با استفاده از عامل اتصال se bond به سطح عاج اتصال داده شد و پس از سخت کردن در محلول سرم فیزیولوژی در دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت نگهداری شدند و پس از آن توسط دستگاه اینسترون تحت آزمایش استحکام باند برشی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از استحکام باند با استفاده از آزمون های آماری tukey, anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.