بررسی ارتباط تماس های پیش رس سمت غیرکارگر و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی

زمینه و هدف: اختلالات مفصل گیجگاهی فکی مفهوم وسیعی است که به اختلال عملکرد فک ها اشاره می کند. محققان عوامل بسیاری به عنوان علل ایجاد کننده اختلالات ذکر کرده اند. یکی از آنها مال اکلوژن می باشد. تماس های پیش رس سمت بالانسینگ هم به عنوان نوعی مال اکلوژن شناخته می شود. هدف اصلی از این مطالعه رابطه تماس های پیش رس سمت بالانسینگ و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی می باشد. اهداف فرعی مهمی هم مانند عادات پارافانکشنال و نوع اکلوژن نیز مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی: تعداد شصت بیمار (55 نفر زن و پنج نفر مرد) مراجعه کننده به بخش اختلالات مفصل گیجگاهی فکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران که علائم اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (درد مفصل. بدکاری مفصل. درد و بدکاری عضلات مضغی) در آنها اثبات شد انتخاب گردیدند. شصت بیمار مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان و دندان هم که مشکلی نداشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب گردیدند، همه بیماران در دامنه سنی 20-40 سال انتخاب شدند. پس از معاینه و تکمیل پرسشنامه تجزیه و تحلیل داده ها به روش x² انجام شد.

یافته ها: مشخص شد که بین اختلالات مفصل گیجگاهی فکی و تماس های پیش رس سمت بالانسینگ ارتباط معنی داری وجود ندارد. همچنین عادات پارافانکشنال در بیماران دارای علائم اختلالات مفصل گیجگاهی فکی نسبت به گروه کنترل شیوع بیشتری داشت. نوع اکلوژن ارتباط معنی داری با اختلالات مذکور نداشت و بین اورجت افزایش یافته بیش از چهار میلی متر و همچنین کراس بابت ارتباط معنی دار بدست آمد.

نتیجه گیری: بیشترین عامل اکلوژن دخیل در ایجاد اختلالات مفصل گیجگاهی فکی، افزایش اورجت و کراس بایت ها می باشد.