بررسی اثر روش قراردهی گلاس آینومر بر ریزنشت ترمیمهای ساندویچ cl ii

زمینه و هدف: تکنیک ساندویچ با گلاس آینومر برای غلبه بر ریزنشت در کف جینجیوال ترمیم های کامپوزیت معرفی شده است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه روش ساندویچ باز و بسته و بررسی اثر تزریق گلاس آینومر بر ریزنشت ترمیم های ساندیچ می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای موازی، شصت دندان سالم پرمولر خارج شده انتخاب و به چهار گروه 15 تایی تقسیم  گردید. در هر دندان یک حفره cl ii با کف جینجیوال در زیر cej تراش داده شد. حفرات با گلاس آینومر نوری fuji ii lc و باندینگ single bond و کامپوزیت نوری z250 به شرح زیر ترمیم شدند:

گروه 1- ساندویچ باز با تزریق گلاس آینومر با سرنگ،

گروه 2- ساندویچ باز با قرار دادن گلاس آینومر با سوند،

گروه 3- ساندویچ بسته با تزریق گلاس آینومر با سرنگ،

گروه 4- ساندویچ بسته با قرار دادن گلاس آینومر با سوند.

چرخه حرارتی و  نفوذ رنگ با فوشین انجام شد. دندان ها برش داده شدند و نفوذ رنگ (درجه 0-3) در زیر استرئومیکروسکوپ بررسی گردید. آنالیز آماری داده ها ناپارمتری dunn انجام شد.(α=0.05)

یافته ها: کمترین میزان ریزنشت در هر دو تکنیک ساندویچ باز یا بسته با استفاده از سرنگ به دست آمد. به طوری که در مقایسه بین کابرد سوند یا سرنگ برای قرار دادن ماده در حفره تفاوت معنی داری وجود داشت و استفاده از سرنگ به سوند در هر دو تکنیک باز یا بسته ارجح بود (p<0.05). تکنیک ساندویچ باز با بسته از نظر آماری تفاوت نداشت هر چند که نفوذ رنگ در روش بسته کمتر بود.

نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، استفاده از سرنگ برای قرار دادن گلاس آینومر در حفره در ترمیمهای ساندویچ توصیه می شود و امکان دسترسی آسانتر و تطابق بهتر ماده با حفره را فراهم می کند.