تأثیر ماکرودیزاین ایمپلنت های فوری بارگذاری شونده xive, nisastan بر توزیع تنش در استخوان اطراف به روش تحلیل اجزای محدود

زمینه و هدف: طراحی مناسب ساختمان ماکروسکوپی ایمپلنت از عوامل موثر در تأمین ثبات اولیه و کاهش حرکات ریز می باشد. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه حرکات ریز و توزیع تنش در استخوان اطراف ایمپلنت های فوری بارگذاری شونده nisastan نوع xive, ils  با روش تحلیل اجزای محدود می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی تصویر دقیقی از ایمپلنت نیساستان (ils) و زایو با طول 13 میلی متر و قطر (4 و 3.8 میلی متر) با استفاده از دوربین جدید دیجیتالی nikon مدل coolpix5700 با قدرت تجزیه 5.24 مگاپیکسل و لنز 200m و زوم اپتیک هشت و دیجیتال چهار گرفته شد و بعد از اندازه گیری های دقیق مدل سه بعدی آن داخل مدل استخوان فک پایین (d2) در محیطsolidworks 2003  قرار داده شد و جهت تجزیه اجزای محدود به محیط ansys منتقل گردید. پس از بارگذاری پانصد نیوتن و 75 درجه نسبت به افق میزان جا به جایی ایمپلنت و فشار von misses استخوان اطراف محاسبه گردید.

یافته ها: میزان حرکت ریز ایمپلنت نیساستان نوع ils برابر 152 میکرون و زایو 284 میکرون بود. توزیع تنش در استخوان اطراف ایمپلنت نیساستان بهتر از زایو بود ولی حداکثر تنش در اطراف ایمپلنت زایو (سی مگاپاسکال) کمتر از نیساستان (37 مگاپاسکال) بود.

نتیجه گیری: طراحی ما کروسکوپی ایمپلنت نیساستان (ils) از نظر ایجاد ثبات اولیه و توزیع تنش بهتر از ایمپلنت زایو بود ولی حداکثر تنش در اطراف ایمپلنت زایو کمتر بود.