بررسی رابطه بین دیالیز کلیوی با وضعیت پریودنتال و پوسیدگی دندان

زمینه و هدف: مطالعات مختلف بر روی شدت بیماریهای پریودنتال در مبتلایان به بیماری مزمن کلیوی تحت درمان دیالیز نتایج متناقضی را نشان داده است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه دیالیز کلیوی با وضعیت پریودنشیوم و dmft در بیماران مراجعه کننده به سه بیمارستان شهر تهران بود.

روش بررسی: در این مطالعه historical cohort صد و بیست نفر در دو گروه شصت نفری شامل افراد تحت درمان همودیالیز و افراد سالم انتخاب شدند. این افراد از لحاظ سن، جنس و شاخص پلاک یکسان سازی شده بودند. بعد از گرفتن رضایت نامه و تکمیل پرسشنامه دو شاخص dmft, pdi مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها استخراج و با آزمون t مورد قضاوت آماری قرارگرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد که dmft بین دو گروه تفاوت معنی داری را ندارد %68.3. (p>0.05) از بیماران کلیوی تحت دیالیز دارای بیماری پریودنتیت یا از دست رفتن چسبندگی لثه می باشند، در حالی که این میزان در گروه شاهد 18.3% به دست آمد. همچنین 81.7% افراد سالم مورد مطالعه دارای ژنژیویت بودند که این میزان در افراد بیمار 31.7% مشاهده گردید و این تفاوتها از لحاظ آماری کاملا معنی دار بودند. (p<0.0001)

نتیجه گیری: شدت بیشتر بیماری پریودنتال مشاهده شده در گروه تحت درمان دیالیز لزوم ملاحظات ویژه درمانی این گونه افراد را نمایانتر ساخته است. پیشنهاد می گردد که معاینات منظم به برنامه درمانی این افراد افزوده شود.