مقایسه کلینیکی دو روش مکانیکی و شیمیایی – مکانیکی در برداشت پوسیدگی عمیق عاجی

زمینه و هدف: کاربرد روش شیمیایی- مکانیکی با استفاده از carisolv^tm در برداشت پوسیدگیهای عمیق می تواند منجر به کاهش احتمال باز شدن پالپ شود اما کارآیی آن در برداشت کامل پوسیدگی مشخص نبوده و همچنین استفاده از آن گران و وقت گیر است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه بین روش مکانیکی به تنهایی و همراه با کاریسولو (carisolv) از نظر کیفیت برداشت پوسیدگی و احتمال باز شدن پالپ و زمان صرف شده در دندانهایی با پوسیدگی عمیق انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه بالینی تصادفی یک سوکور، چهل نفر که دارای یک دندان با پوسیدگی عمیق در فاصله 0.5-1 میلی متری پالپ بدون هیچ گونه علائم یا شواهدی دال بر التهاب غیرقابل برگشت یا نکروز پالپ بودند انتخاب و به طور تصادفی در یکی از دو گروه a (برداشت پوسیدگی به طور کامل با فرز) و b (برداشت پوسیدگی از قسمتهای دور از پالپ با فرز و مجاور پالپ باcarisolv^tm ) قرار گرفتند. حفره ها توسط یک ارزیاب کور با استفاده از سوند ارزیابی شده پس از برداشت کامل پوسیدگیها مطابق معمول ترمیم گردیدند. نکات مورد توجه شامل کفایت دو روش در برداشت پوسیدگی، احتمال باز شدن پالپ و زمان صرف شده، بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمونهای mann-whitney, x² انجام گرفت.

یافته ها: سه مورد باز شدن پالپ در گروه a و یک مورد در گروه b بدون تفاوت آماری مهمی دیده شد. در برداشت کامل پوسیدگی دو گروه مشابه بودند. متوسط زمان مصرف شده در گروه 16±6.8, a دقیقه و در گروه 25±6.3, b دقیقه (p<0.001). کاریسولو مصرفی برای هر دندان به طور متوسط 0.17 سی سی بود.

نتیجه گیری: بر طبق نتایج این مطالعه، کاربرد این روش تلفیقی برتری مهمی نشان نداد و زمان صرف شده نیز هنوز تفاوت زیادی با روش معمول داشت.