بررسی شیوع بیماریهای پریودنتال و وضعیت بهداشت دهان در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک در خراسان در سال 1382

زمینه و هدف: شایعترین یافته دهانی در بیماران دیابتی، بیماریهای پریودنتال و تغییرات التهابی لثه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت بهداشت دهان، تعیین شیوع بیماریهای پریودنتال در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک و مقایسه آنها با کودکان سالم همگون صورت گرفته است.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مشاهده ای و مقطعی انجام شد. افراد مورد مطالعه به روش نمونه گیری آسان و به صورت دو گروه مورد و شاهد انتخاب شدند. گرو ه مورد شامل 68 کودک مبتلا به دیابت نوع یک در دامنه سنی 5-18 سال بود که همگی تحت پوشش مرکز تحقیقات دیابت خراسان قرار داشتند. گروه کنترل شامل 68 کودک سالم مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد بودند که در همان طیف سنی قرار داشتند. سعی شد از نظر جنس و طبقه اجتماعی نیز تا حد امکان مشابه سازی انجام گیرد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه، پرونده پزشکی و معاینه بالینی صورت گرفته است. ایندکس های gi, pi, ohi-s در هر یک از بیماران تعیین شد و در نهایت داده ها توسط آزمونهای آماری آنالیز واریانس یک طرفه، t و همبستگی pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میزان متوسط شاخص ohi-s در گروه سالم 1.63±0.51 و در گروه مبتلا به دیابت 1.56±0.59 بود. میزان متوسط شاخص pi در گروه سالم 0.71±0.54 و در گروه مبتلا به دیابت 1.42±0.85 بود. میزان متوسط شاخص gi در گروه سالم 0.77±0.50 و در گروه مبتلا به دیابت 1.20±0.45 بود.

نتیجه گیری: اگر چه سطح بهداشت دهان در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک مشابه کودکان سالم بود اما شیوع ژنژویت و بیماریهای پریودنتال در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک بیش از همسالان سالم آنهاست. بنابراین می بایست برنامه هایی جهت پیشگیری از بیماریهای پریودنتال در بیماران جوان دیابتی در نظر گرفته شود.