بررسی پارامترهای کلینیکی و هیستولوژیکی بیماران مبتلا به اسکواموس سِل کارسینومای حفره دهان در دانشکده دندانپزشکی تهران سالهای 45-1381

زمینه و هدف: اسکواموس سل کارسینوما، شایعترین بدخیمی حفره دهان است که به دلیل عوارض زیاد ناشی از ضایعات و یا ناشی از درمان آنها و درصد بالای مرگ و میر آن، حائز اهمیت می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی پارامترهای کلینیکی و هیستولوژیکی در بیماران مبتلا به این بیماری، مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی تهران انجام شده است.

روش بررسی: در این مطالعه case series، با بررسی کلیه پرونده های بخش پاتولوژی از سال 1345-1381، اطلاعات کلینیکی و هیستولوژیکی مربوط به 271 بیمار مبتلا به بیماری موردنظر از طریق پرونده های جراحی و لام های آنها جمع آوری شد و سپس توسط نرم افزار spss روایت 11 و آزمون t, x² آنالیز گردید.

یافته ها: درجه بدخیمی در مردها کمی بیشتر از زن ها بوده است. حداقل و حداکثر و متوسط سن بیماران 19 و 85 و 56.73 سال و شایعترین دهه سنی بیماران دهه ششم بوده و نسبت مردها به زنها پنج به چهار بوده است. در بیماران جوان، درجه بدخیمی بیشتر از بیماران مسن بود. شایعترین محل درگیری، ریج مندیبل و نادرترین محل لب بالا بود. ضایعات سینوس ماگزیلا و کام نرم، بالاترین درجه بدخیمی و ضایعات لب بالا، پایینترین درجه بدخیمی را داشته اند. 74% بیماران استعمال دخانیات را ذکر می کنند. اکثر ضایعات، کراتین سازی زیاد، آماس و پلئومورفیسم خفیف و رتبه یک داشته اند.

نتیجه گیری: بروز اسکواموس سل کارسینوما در مردان شایعتر از زنان است. افراد بالای پنجاه سال، گروه با ریسک بالا برای این نئوپلاسم می باشند. ریج مندیبل، محل شایعی برای بروز ضایعات است. اکثر ضایعات مورد نظر در حفره دهان، دیفراسیون خوب دارند. درجه بدخیمی در مردان و جوانان بیشتر از زنان و افراد مسن است.