ارتباط سطح آنتی بادی anti-hbs با سطح تحصیلات و مدت طبابت در دندانپزشکان شهر قزوین

زمینه و هدف: هپاتیت ویروسی (hbv) b عامل اصلی بیماریهای مزمن کبدی و کارسینوم سلول کبدی است. دندانپزشکان، جراحان و کارکنان بخش دیالیز بیش از سایر مشاغل درمانی در معرض مخاطره آلودگی با hbv قرار دارند. هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط بین سطح آنتی بادی anti-hbs با سطح تحصیلات و مدت طبابت در دندانپزشکان شهر قزوین می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه که به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد، کلیه دندانپزشکان شاغل در شهر قزوین مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه سرم خون در پایگاه انتقال خون قزوین به روش elisa از نظر hbsag و تعیین سطح anti-hbs آزمایش شد. سایر اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون x² استفاده شد.

یافته ها: از 77 نفر دندانپزشک شاغل، 74 نفر معادل 96% با تکمیل پرسشنامه و ارایه نمونه خون در انجام این مطالعه همکاری کردند. این گروه شامل 49 نفر برابر 63.6% دندانپزشک عمومی و 28 نفر معادل 36.4% دندانپزشک متخصص بود که همگی دارای hbsag منفی بودند. چهل نفر معادل 81.6% دندانپزشک عمومی و 24 نفر برابر با 85.7% دندانپزشک متخصص دوز کامل واکسن را دریافت کرده بودند. 34 نفر معادل 69.4% دندانپزشک عمومی و 12 نفر برابر با 24.9% دندانپزشک متخصص اظهار می کردند که بیمار مراجعه کننده مبتلا به هپاتیت بوده اند. سطح آنتی بادی در هشت نفر معادل 10.8% که همگی دندانپزشک عمومی بودند کمتر از 10 miu/ml (واحد بین المللی در میلی لیتر)، در 12 نفر برابر با 100-10 miu/ml %16.2، در 23 نفر معادل 500-100 miu/ml, %31.1 و در 31 نفر برابر با 41.9% بیش از 500 miu/ml بود. آزمایش آنتی بادی در دو نفر دندانپزشک عمومی معادل 2.7% بدون سابقه واکسیناسیون مثبت بود (100-10 miu/ml). بین سطح آنتی بادی با تعداد دوز واکسن (p=0.04) و سطح آنتی بادی با سطح تحصیلات (عمومی و متخصص) (p=0.03)  ارتباط معنی دار وجود داشت. بین سطح آنتی بادی و مدت طبابت ارتباط معنی دار وجود نداشت.

نتیجه گیری: سطح آنتی بادی با افزایش سطح تحصیلات رابطه دارد. اما بین سطح آنتی بادی و مدت طبابت ارتباط یافت نشد.