مقایسه آزمایشگاهی ریزنشت فیشورسیلانت embrace) wet-bonding) با و بدون استفاده از باندینگ در شرایط آلودگی به بزاق

زمینه و هدف: استفاده از مواد باندینگ باعث کاهش ریزنشت سیلانت بخصوص بر روی مینای آلوده به بزاق می گردد. این مطالعه تاثیر استفاده از باندینگ و آلودگی به بزاق را بر میزان ریزنشت یک نوع سیلانت که خود خاصیت (embrace) wet – bonding دارد را مورد ارزیابی قرار می دهد.

روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی سیلانت گذاری روی 64 دندان پرمولر سالم انسان پس از اچ شدن به وسیله اسید فسفریک 35% و با یک نوع سیلانت (embrace) wet- boding انجام شد. به چهار طریق مختلف اثرات آلودگی بزاق و باندینگ بر میزان ریزنشت این ماده بررسی گردید: 1) با بزاق + باندینگ 2) با باندینگ 3) با بزاق 4) سیلانت به تنهایی. بعد از انجام عمل ترموسایکل، انتهای ریشه دندانها با موم چسب و سطوح دندانی با دو لایه لاک ناخن پوشانده شد (به جز 1-1.5 میلی متری اطراف سیلنت). سپس دندانها به مدت 24 ساعت در محلول فوشین بازی 0.5% قرار گرفته و بعد شسته شدند. از هر دندان دو مقطع باکولینگوالی از ناحیه سنترال و پروگزیمال تاج تهیه شد و میزان ریزنشت بر طبق نفوذ رنگ ارزیابی گردید. پس از آن آنالیزهای آماری به وسیله آزمون kruskal-wallis انجام شد.

یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که نفوذ رنگ به عمق سیلانت در شرایط آلودگی به بزاق و بدون باندینگ در گروه سوم پنج مورد بوده که از سایر گروهها بیشتر است. همچنین در شرایط عدم آلودگی به بزاق و استفاده از باندینگ (گروه دوم) در هشت مورد رتبه نفوذ رنگ بیشتر از یک بوده که این مقدار از سایر گروهها کمتر است. ولی هیچ یک از این تفاوتها از نظر آماری معنی دار نمی باشد و میزان ریزنشت در گروهی متفاوت از گروههای دیگر نیست.

نتیجه گیری: استفاده از باندینگ قبل از گذاشتن فیشورسیلانت (embrace) wet-bonding در شرایط آلودگی و عدم آلودگی به بزاق تاثیر معنی داری در کاهش ریزنشت این نوع سیلانت ندارد.