مقایسه سرولوژی بروسلوزیس پس از درمان با داکسی سیکلین + ریفامپین و داکسی سیکلین + استرپتومایسین

زمینه و هدف: بروسلوزیس در کشور ما علاوه بر آن که شیوع چشمگیری دارد، به عنوان یک بیماری اندمیک نیز محسوب می شود. هر ساله حدود پانصد هزار مورد بروسلوز انسانی که عمدتا ناشی از بروسلا ملی تنسیس (brucella melitensis) می باشند، در دنیا تخمین زده می شود. جهت درمان انواع بروسلوزیس ها، رژیم های درمانی متفاوتی پیشنهاد شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه افت سرولوژی در بروسلوزیس در طول یک سال پس از درمان با دو رژیم استرپتومایسین +داکسی سیکلین و ریفامپین + داکسی سیکلین انجام شد.

روش تحقیق: این مطالعه تجربی بر روی 100 بیمار که بروسلوز در آنها با علائم بالینی و آزمایش ≥1.80 رایت و 2me≥1.80 تشخیص داده شده بود، انجام شد. این افراد به طور تصادفی یکی در میان تحت درمان با یکی از دو رژیم استرپتومایسین +داکسی سیکلین (50 نفر) و ریفامپین + داکسی سیکلین (50 نفر) قرار گرفتند. بلافاصله، سه ماه، شش ماه و یک سال پس از کامل شدن درمان، آزمایش رایت و 2me انجام شد و نتایج حاصل در دو گروه با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون chi-square) با هم مقایسه شدند. سطح معنی داری p≤0.05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: سن بیماران مورد پژوهش در محدوده 13 تا 78 سال قرار داشت و 46% آنان 39 تا 48 ساله بودند. نتایج آزمایشات قبل از درمان در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت ولی بلافاصله پس از درمان تفاوت معنی داری در دو گروه مشاهده شد (آزمایش رایت (p=0.005 2me ,p=0.05 و مشخص شد که در گروه اول آزمایشات سریعتر منفی شده بودند. آزمایش رایت سه ماه پس از درمان نیز تفاوت معنی داری را در دو گروه نشان داد (p=0.05) و شش ماه و یک سال پس از درمان تفاوت معنی داری در دو گروه وجود نداشت.

نتیجه گیری: با توجه به کاهش سریعتر تیترها در گروه اول بلافاصله و سه ماه پس از درمان، می توان نتیجه گرفت که رژیم حاوی استرپتومایسین علاوه بر کاهش علائم و بهبودی سریعتر بیماران در کاهش سریعتر سرولوژی نیز موثر می باشد.