مقایسه سطح پراکسیداسیون لیپیدها در بیماران دیابت نوع دو کنترل شده و کنترل نشده

زمینه و هدف: در بیماران مبتلا به دیابت، افزایش صدمات اکسیداتیو و اختلالات ناشی از رادیکال های آزاد گزارش شده است. اختلالات ناشی از رادیکال های آزاد در لیپیدهای غشایی با افزایش مالون دی آلدئید (mda) که فرآورده نهایی پراکسیداسیون اسیدهای چرب می باشد، همراه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر کنترل دیابت بر پراکسیداسیون لیپیدها در افراد مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه مورد-شاهدی 127 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو بر اساس میزان هموگلوبین گلیکوزیله در دو گروه کنترل شده (شاهد، 64 نفر) (%6≤hba₁c≤%8) و کنترل نشده (مورد، 63 نفر) (%8<hba₁c) قرار گرفتند. میزان mda و شاخص های بیوشیمیایی سرم شامل قندخون ناشتا، کلسترول، تری گلیسرید، hdl-c, ldl-c به همراه متغیرهای سن، طول مدت ابتلا به دیابت، استعمال سیگار، شاخص نمایه توده بدنی در دو گروه تعیین شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss و آزمون های آماری t مستقل و chi-square در سطح معنی داری p≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته ها: میزان mda (نانومول در میلی لیتر) در گروه مورد نسبت به شاهد (1.01±1.63، 0.88±2.01) به صورت معنی داری بالاتر بود (p=0.025) قندخون ناشتا بر حسب میلیگرم در دسی لیتر (p=0.001) (2086.6±61.6 ,159.9±33.0) و تری گلیسرید سرم (میلیگرم در دسی لیتر) نیز در گروه مورد به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (p=0.043) (223.9±131.8 ,182.2±95.4). میانگین سن در گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر از گروه مورد بود (p=0.036) (57.73±9.25 ,54.38±8.59).

نتیجه گیری: نتایج حاصل، افزایش پراکسیداسیون لیپیدها را در بیماران دیابتی کنترل نشده نشان می دهد؛ بنابراین کنترل دیابت به عنوان یک اقدام پیشگیری کننده در جهت کاهش پراکسیداسیون لیپیدها و عوارض دیابت در بیماران دیابت نوع دو می تواند موثر باشد.