ایجاد یک مدل تجربی آب مروارید در جنین جوجه

زمینه و هدف: آب مروارید یک بیماری چشمی بسیار مهمی است که در بسیاری از کشورهای در حال توسعه موجب کوری می گردد. به منظور بررسی عوامل پیش برنده و جلوگیری کننده از آب مروارید، ابتدا نیاز به یک مدل تجربی می باشد. مطالعات مختلف نشان داده اند که ایجاد آب مروارید با استفاده از بعضی گلوگوکورتیکوئیدها مثل دگزامتازون (dex) می تواند مدل بسیار خوبی از آب مروارید را ارائه دهد. مطالعه حاضر با هدف ایجاد یک مدل تجربی مناسب از آب مروارید انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه تجربی از 120 عدد تخم مرغ نطفه دار در طی سه دوره متوالی (40 تخم مرغ در هر دوره) استفاده شد. در هر دوره 40 عدد تخم مرغ به چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند. گذاشتن تخم مرغ ها در داخل انکوباتور، روز اول جنینی جوجه ها محسوب گردید. دمای انکوباکتور 37.5 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی آن 68% بود. گروه اول به عنوان شاهد، نرمال سالین (حلال داروی dex) و گروه های دوم، سوم و چهارم تجربی به ترتیب 0.01، 0.02 و 0.04 میکرومول دگزامتازون را در روزهای چهاردهم، پانزدهم و شانزدهم جنینی دریافت نمودند. 48 ساعت بعد از تزریق دارو به داخل تخم مرغ ها، جنین ها از داخل تخم مرغ ها تخلیه شدند و عدسی آنها استخراج گردید و با استفاده از استریو میکروسکوپ szx، مورد بررسی ماکروسکوپی قرار گرفتند تا نوع آب مروارید و درجه (5 درجه تعریف شده) آن مشخص گردد؛ سپس عدسی ها با استفاده از روش رنگ آمیزی هماتوکسیلن و ائوزین (h&e) مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و آزمون فیشر در سطح معنی داری p<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: این مطالعه نشان داد که استفاده از داروی دگزامتازون به میزان 0.02 μm در روزهای 15 و 16 دوره جنینی می تواند منجر به تولید آب مروارید در 95% از عدسی ها گردد؛ همچنین استفاده از این دارو به میزان 0.04 μm در روزهای 15 و 16 جنینی می تواند به ترتیب موجب بروز آب مروارید در 100% و 95% از عدسی ها گردد. بین مقادیر مصرفی فوق با گروه شاهد اختلاف معنی داری از نظر آماری وجود داشت (p<0.001) ولی بین میزان فراوانی آب مراوید در بین گروه های تجربی اختلاف معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری: تزریق 0.04 μm داروی دگزامتازون می تواند به عنوان مناسب ترین مقدار به منظور ایجاد آب مروارید در روز 15 دوره جنینی مطرح گردد.