ارزیابی میزان حلالیت یون های فلزی گرد و غبار سیمان در آلوئول های ریه به روش برون تنی

زمینه و هدف: مواجهه تنفسی با گرد و غبار سیمان محتوی مقادیری از ترکیبات فلزی سنگین، می تواند اثرات موضعی و عمومی زیادی را به همراه داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی میزان تماس ریوی کارگران کارخانه سیمان با یون های فلزی کادمیوم، کبالت، کروم و نیکل انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، نمونه برداری محیطی از بارگیرخانه کارخانه سیمان کرمان برای پایش مقادیر یون های فلزی مورد نظر در هوا و سیال ساخته شده مشابه شرایط ریه انجام گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (ویرایش 11.5) آزمون تی در سطح معنی داری p<0.050 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: مقایسه میانگین تراکم فلزات مورد مطالعه با حداکثر آستانه مجاز نشان داد که میانگین تراکم همه فلزات کمتر از حد آستانه مجاز می باشد (p<0.05). بیشترین غلظت یون فلزی در هوا برای کروم با تراکم 1.75 μg/m³ و کمترین برای کادمیوم با تراکم0.01 μg/m³  بود. میزان یون های فلزی کادمیوم، کبالت، کروم و نیکل در ذرات معلق هوای محیط بارگیرخانه به ترتیب 0.41±0.74 ،3.38±9.31، 53.35±81.96 و 27.83±32.5 و مقادیر فلزات استخراج شده با سیال شبیه سازی شده آلوئولی در شرایط برون تنی به ترتیب 0.002±0.006، 0.009±0.02، 0.12±0.53 و 0.03±0.14 میکروگرم بر گرم گرد و غبار هوا بود. بر اساس آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن، رابطه میان تراکم یون های فلزی در هوا و سیال شبیه سازی شده، معنی دار نبود (p>0.05).

نتیجه گیری: هر چند رابطه معنی داری میان مقادیر یون فلزی به دست آمده از هوا و سیال شبیه سازی شده وجود نداشت اما به علت بالا بودن درصد حلالیت کادمیوم تحت شرایط آلوئولی، ضرورت پیگیری این مواجهات الزامی به نظر می رسد.