بررسی میزان تاثیر برنامه آموزش پیاده روش بر آگاهی، نگرش، عملکرد و کنترل متابولیک قندخون بیماران زن مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و هدف: امروزه نقش فعالیت فیزیکی در سلامتی جامعه و اثر آن در پیشگیری و کنترل بسیاری از بیماری ها مطرح می باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تاثیر برنامه آموزش پیاده روی بر آگاهی، نگرش و عملکرد بیماران زن مبتلا به دیابت نوع 2 انجام پذیرفت.

روش تحقیق: مطالعه حاضر یک کارآزمایی شاهد دار تصادفی شده بود که در آن 88 نفر از بیماران زن مبتلا به دیابت نوع 2 شرکت داشتند. اطلاعات از طریق پرسشنامه و چک لیست و با استفاده از مصاحبه سازمان یافته در قبل و 3 ماه بعد از مداخله آموزشی جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون های t ,x² زوج و t مستقل آنالیز شدند.

یافته ها: قبل از مداخله، میانگین نمره های آگاهی و نگرش در دو گروه مورد و شاهد، در سطح متوسط و میانگین نمره عملکرد، پایین تر از حد متوسط بود. بعد از آموزش و 3 ماه پیگیری، میانگین نمره آگاهی، نگرش و عملکرد در خصوص پیاده روی صحیح و دقایق صرف شده جهت انجام پیاده روی با شدت های متوسط و سنگین در گروه مورد به نحو معنی داری افزایش و میانگین قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.05).

نتیجه گیری: یافته های این مطالعه اهمیت آموزش پیاده روی را در جهت افزایش آگاهی، نگرش و اتخاذ عملکرد صحیح در خصوص انجام پیاده روی و کنترل بهتر قندخون بیماران زن مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد و با توجه به آن انجام پیاده روی منظم در جهت کنترل شاخص های سلامتی این بیماران توصیه می شود.