بررسی رابطه بین سبک تفکر مدیران با کارآفرینی در سازمان آموزش و پرورش

مدیریت محیط های آموزشی از دشوارترین و حساس ترین انواع مدیریت در سازمان های عمومی و دولتی است. در سازمان های آموزشی به لحاظ نوع فعالیت، روش های اجرا و اهداف پیچیده آن، مدیریت و رهبری آموزشی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است علاوه بر این مدیران نقش حساس در رشد و بهبود کمّی و کیفیت برون دادها (دانش آموختگان ( دارند و هر چه کمّیت و کیفیت برون داد دانشگاه ها افزایش یابد، ارزش اقتصادی بیشتری ایجاد می شود که این در واقع همین کارآفرینی می باشد. در دنیای در حال تحول امروز، کامیابی از آن جوامع و سازمان هایی است که بین منابع کمیاب و قابلیت های مدیریتی و کارآفرینی منابع انسانی خود رابطه معنی داری برقرار سازد. به عبارتی دیگر جامعه و سازمانی می تواند در مسیر توسعه، حرکت رو به جلو و با شتابی داشته باشد که با ایجاد بسترهای لازم منابع انسانی خود را به دانش و مهارت کارآفرینی مولد تجهیز کند تا آنها با استفاده از این توانمندی ارزشمند، سایر منابع جامعه و سازمان را به سوی ایجاد ارزش و حصول رشد و توسعه، مدیریت و هدایت کنند.