رابطه ی بین اقلام تعهدی سرمایه در گردش و سطح ابهام

امروزه تقریباً فعالیت تمامی سازمان ها و واحدهای تجاری، متأثر از عوامل محیط خارجی است که سازمان در آن فعالیت می کند. وجود روابط انکار ناپذیر سازمان ها با محیط خود سبب می شود که عملکرد و سودآوری آنها تا حد زیادی به عوامل محیط خارجی بستگی داشته باشد. در این صورت، ایجاد تغییرهای غیرمنتظره و پیش بینی نشده در عوامل محیط خارجی، در بسیاری از موارد می تواند سودآوری و عملکرد سازمان ها را تحت تأثیر قرار دهد. این پژوهش به بررسی رابطه ی بین سطح ابهام و تغییر در اقلام تعهدی سرمایه در گردش می پردازد. جامعهی آماری این تحقیق شامل 123 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق-بهادار تهران طی سال های 1388 تا 1392 می شود. فرضیهی تحقیق با استفاده از روش رگرسیون در نرم افزار ایویوز مورد آزمون قرار گرفته است. یافته های تحقیق حاکی از این است که بین سطح ابهام و تغییر در اقلام تعهدی سرمایه در گردش رابطه ی معنی داری وجود ندارد. بنابراین، می توان اینگونه نتیجه گرفت زمانی که مدیران شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در شرایط ابهام قرار می گیرند، قادر نیستند از طریق مدیریت اقلام تعهدی سرمایه در گردش به مقابله با این شرایط بپردازند.