بررسی ثبات ابعادی آلژینات های ایرالژین و آلژینوپلاست پس از ضدعفونی شدن با هیپوکلریت سدیم 2/5% به روش غوطه ورسازی و اسپری

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، قالبها از یک مدل تایپودونت مربوط به فک پایین گرفته شدند. بر روی مدل تایپودونت سه شاخص از جنس استیل در نواحی سطوح اکلوزال دندان های مولر اول سمت راست و چپ و در سمت لینگوال دندانهای سانترال نصب شد. این شاخص ها برای انجام اندازه گیری های ابعادی مورد نظر، نقاط مرجع محسوب شدند. از دو نوع ماده قالبگیری هیدروکلوئید غیرقابل برگشت با نامهای آلژینوپلاست و ایرالژین استفاده شد. روش های ضدعفونی شامل روش های اسپری و غوطه ورسازی و ماده ضدعفونی مصرفی در این مطالعه محلول هیپوکلریت سدیم 2/5% بود. قالب های گروه کنترل ضدعفونی نگردید. کلیه قالبها با گچ type iii ریخته شد و بر روی کست های گچی، اندازه گیریهای ابعادی با استفاده از دستگاه nikon profile projector انجام گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمونهای کروسکال والیس و من ویتنی با 05/0p< استفاده شد.

یافته ها: کست های مربوط به آلژینات آلژینوپلاست که قالب آنها با روش اسپری ضدعفونی شده بود، 38/0%، در بعد قدامی – خلفی بزرگتر و 06/0% در بعد طرفی کوچکتر از گروه کنترل بودند. نمونه های مربوط به آلژینات آلژینوپلاست که با روش غوطه ورسازی ضدعفونی شده بودند، در بعد قدامی خلفی 47/0% بزرگتر و در بعد طرفی 11/0% کوچکتر بودند. کست های مربوط به قالبهای آلژینات ایرالژین که با روش اسپری ضدعفونی شده بودند، هم در بعد قدامی خلفی (01/0%) و هم در بعد طرفی (001/0%) از گروه کنترل کوچکتر بودند. گروه ضدعفونی شده به روش غوطه ورسازی در بعد قدامی خلفی (04/0%) و در بعد طرفی (03/0%) نسبت به گروه کنترل ابعاد کوچکتری داشتند.

نتیجه گیری: دقت مورد نیاز برای تهیه کست های تشخیصی، کست مقابل و ساخت پروتز پارسیل متحرک، پس از هر یک از روشهای ضدعفونی اسپری و یا غوطه ورسازی به منظور ضدعفونی کردن قالب های آلژیناتی نوع آلژینوپلاست و ایرالژین محفوظ می ماند. در این موارد بین روشهای اسپری و غوطه ورسازی تفاوت کلینیکی یا آماری مهمی وجود ندارد. تغییرات ابعادی نمونه های مربوط به آلژینات ایرالژین در کلیه ابعاد مورد بررسی در این تحقیق با هر دو روش ضدعفونی اسپری و غوطه ورسازی نسبت به نمونه های آلژینات آلژینوپلاست کمتر می باشد.