ارزیابی و اولویت بندی پارک های گردشگرپذیر شهر ملایر از لحاظ دسترسی به زیرساخت های کالبدی با استفاده از مدل topsis

یکی از مشکلات اساسی عدم توسعه گردشگری شهری، دسترسی نامناسب به زیرساخت های کالبدی است. هدف این پژوهش شناخت وضعیت موجود پارک های گردشگر پذیر و اولویت بندی آنها از لحاظ دسترسی به زیرساخت های کالبدی مورد نیاز در جهت توسعه گردشگری شهری ملایم می باشد. روش تحقیق تحلیلی-کاربردی است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی (ahp) در نرم افزار expert choice برای تعیین ضریب اهمیت هر یک از شاخص ها و مدل تاپسیس (topsis) انجام شده است. با توجه به پارک های مورد مطالعه در پژوهش حاضر و با در نظر گرفتن شاخص های دسترسی به نزدیک ترین محور ارتباطی برون شهری، مراکز درمانی، مذهبی، سوخت رسانی، نیروی انتظامی و هتل یافته های تحقیق نشان می دهد که پارک های گردشگرپذیر شهر از لحاظ دسترسی به زیر ساخت های کالبدی مورد نیاز توسعه گردشگری در یک سطح قرار ندارند و اولویت بندی پارک های گردشگرپذیر شهر در مدل تاپسیس با میزان مساحت آن ها همخوانی ندارند به گونه ای که مجموعه پارک سیفیه، پارک جنگلی میرزا کوچک خان و بام ملایر بالاترین مساحت را در بین پارک های گردشگرپذیر دارا می باشد در حالی که پارک شهید چمران بالاترین رتبه سطح دسترسی به زیرساخت های کالبدی را به خود اختصاص داده اند.