نگاهی به مطالعات گردشگری روستایی در ایران در یک رویکرد فراتحلیل

صنعت گردشگری به ویژه گردشگری داخلی، امروزه جایگاه خاصی را در اقتصاد کشورها دارد و نقش فعال و موثری در ارتقاء ساختار اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی کشورها به خصوص در کشورهای رو به توسعه بازی می کند. بالا رفتن سطح در آمد، افزایش ایام فراغت، تغییرات و نگرش های جدید به مفاهیم زندگی و ضرورت تامین های بین المللی ایجاب می کند که گردشگری به شدت گسترش و توسعه یابد (شارپلی، 1381). در این راستا گردشگری روستایی نیز جزئی از صنعت گردشگری به حساب می آید که می تواند نقش عمده ای در توانمندسازی مردم محلی و تنوع بخشی به رشد اقتصادی و نیز خلق فرصت های شغلی جدید در ارتباط تنگاتنگ با سایر بخش های جهان طی سده های اخیر به ویژه در زمینه افزایش اوقات فراغت و بهبود رفاه اجتماعی منجر به توسعه گردشگری در نواحی روستایی یا گردشگری روستایی شد (رضوانی، 1382). هدف این مقاله نقد و بررسی و فراتحلیل پژوهش هایی است که در حوزه گردشگری روستایی انجام شده اند. روش تحقیق این پژوهش کیفی و از نوع فراتحلیل می باشد. این روش به معنای تحلیل تحلیل ها است و مهم ترین روش برای خلاصه سازی تحقیقات گذشته است. نتایج بیانگر آن است که: مقالات مورد تحلیل در یک یا چند مجله تخصصی متمرکز و به چاپ نرسیده اند بلکه در مجلات پراکنده و مختلف چاپ شده اند و بین پژوهشگران این حوزه، همکاری و مشارکت علمی وجود دارد، بیشتر مقالات فاقد پیشینه، عکس و نقشه، مدل تحقیق و چکیده انگلیسی هستند. بیشتر تحقیقات توصیفی هستند تا تبیینی، بیشتر تحقیقات فاقد فرضیه هستند و نتایج بعضی از آنها با اهداف مورد نظرشان تطابق ندارند، میدان تحقیق در بیشتر آنها محلی و در سطح شهر و روستا انجام گرفته اند. روش تحقیق در بیشتر آنها، پیمایشی و مبتنی بر تحلیل و آمار می باشد همچنین بیشتر پژوهش ها کاربردی هستند.