تاثیر شرایط آب و هوایی در گردشگری ساحلی (مطالعه موردی: بندر چابهار)

گردشگری ساحلی به عنوان قدیمی ترین نمونه گردشگری جهان، یکی از بزرگترین فعالیت های جهان به شمار می آید و امروزه این پدیده فرهنگی با رشد شتابنده ای که در پیش گرفته است به فعالیتی چند منظوره مبدل گردیده، چنانکه توسعه گردشگری ساحلی و تفریحات جانبی آن به الگوی توسعه کشورهای حاشیه دریا مبدل گشته و از این رو به منبعی سرشار از مزایای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی تبدیل شده است. آگاهی از جاذبه ها و پتانسیل های نهفته در ویژگی های جوی و اقلیمی جغرافیای گسترده کشور در فصل های مختلف سال به منظور ملحوظ داشتن آنها در برنامه ریزی های مختلف ملی و استانی نظیر توسعه صنعت گردشگری، از اهمیت در خور توجهی برخوردار است. بندر چابهار در جنوب شرق کشور و سواحل شمالی دریای عمان از خوش آب و هوا ترین بنادر جنوبی ایران محسوب می شود. به دلیل قرار گیری در مسیر بادهای موسمی هند در تابستان دارای آب و هوایی نسبتا خنک تر نسبت به سایر بنادر است و در زمستان آن را به گرم ترین بندر جنوبی ایران تبدیل کرده است. به علت نوسانات کم شرایط آب و هوایی و عدم وجود فصل یخبندان در قدیم به آن چهار بهار اطلاق می شده است که کم کم به چابهار تغییر نام پیدا کرده است. در این مقاله وضعیت آب و هوایی چابهار با توجه به بادهای مونسون (تابستان خنک) و با رویکرد گردشگری ساحلی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.