بررسی پراکندگی جغرافیایی جاذبه های گردشگری استان کردستان و تاثیر آن درماندگاری گردشگر

توسعه صنعت توریسم به عنوان بخشی از ابعاد توسعه اجتماعی و فرهنگی هر کشور در کنار توجه به درآمدزایی، اشتغال زایی و مقوله اقتصادی فرهنگی بسیار حایز اهمیت است اکثر دولت ها در تلاش هستند تا بخش مهمی از درآمد سرانه ملی خویش را از این صنعت تامین کنند چرا که درآمدزایی این صنعت نسبت به هزینه های ناچیز آن بسیار بالاست. تاثیرات شگرف توریسم در کاهش نرخ بیکاری، افزایش سطح درآمد، تامین منابع انرژی و رونق بازار صنایع دستی که طبق آمار موجود 10 میلیون نفر از آن ارتزاق می کنند تنها بخشی از مزایای ویژه پرداختن به این صنعت است به ازای ورود هر گردشگر 2 تا 6 شغل به صورت مستقیم ایجاد می شود در محاسبات اقتصاد دانان توسعه این روند با احتسابات مشاغل در بخش های تولیدی و خدماتی برای هر گردشگر به ایجاد شغل برای 9 تا 15 نفر می رسد. استان کردستان از جمله مناطق گردشگری در ایران بوده و بر اساس آمارهای گردشگری دولتی کردستان در جایگاه 10 استان اول کشور از لحاظ گردشگری می باشد. بر اساس مطالعات انجام شده در طرح جامع گردشگری استان تعداد جاذبه ها 842 مورد می باشد که در 10 استان پراکنده شده است گرچه آمار این تعداد جاذبه نسبی می باشد اما به جز تعداد اندکی از جاذبه ها که شناخته شده و قابل بازدید هستند بیشتر جاذبه های استان در برنامه ریزی سفر گردشگران و تورهای مسافرتی قرار نگرفته است. در سال های اخیر این استان در حال توسعه این صنعت می باشد با توجه به جایگاه استان در جذب توریسم، ایجاد امکانات رفاهی امری ضروری است بدین منظور با استفاده از پراکندگی جغرافیایی جاذبه های گردشگری و تاثیر آن بر ماندگاری گردشگر در این استان بررسی می شود که بیشتر فعالیت ها بر روی مناطق شناسای شده انجام گیرد و بر روی زمینه های رشد و  شکوفای این مناطق کار شود.