تحلیلی بر توان محیطی حوضه آبریز آغلاغان چای نیر با تاکید بر اکوتوریسم منطقه

بهره برداری اصولی از محیط طبیعی خسارت کمتری به طبیعت وارد می کند. استفاده از عرصه های طبیعی بدون ارزیابی توان اکولوژیک می تواند خسارت های جبران ناپذیری به طبیعت وارد سازد. بررسی و اعلام موارد استفاده از این عرصه ها علاوه بر راهگشا بودن، می تواند نسبت به شناساندن چگونگی استفاده از این عرصه با توجه به ظرفیت برد آن در قالب توسعه پایدار اهداف مورد نظر محقق گردد. حوضه آبریز آغلاغان چای یکی از زیرحوضه های رودخانه بالخلو و به شکل کشیده با تیپ غالب کوهستانی می باشد. شناخت جاذبه های اکولوژیکی و تبیین چارچوب معین برای برنامه ریزی فعالیت های گردشگری و جذب سرمایه گذاری های داخلی و خارجی به منظور توسعه فعالیت های گردشگری پایدار از اهداف این مطالعات بوده است. برای تعیین توان اکولوژیکی و شناسایی قابلیت ها، محدودیت ها، فرصت ها و تهدیدها از روش های رویهم گذاری لایه های gis با بکارگیری تکنیک expert choice, swot  برای تبدیل داده های کیفی به کمی بهره مند گردید است. نتیجه بررسی نشان می دهد فعالیت عوامل انسانی از جمله ساخت و ساز، فعالیت های صنعتی و پرورش ماهیان و جاده کشی به دلیل واقع شدن در حریم کیفی رودخانه متناسب با توان اکولوژیکی منطقه صورت نگرفته هر چند محدوده مطالعاتی به دلیل موقعیت و شرایط جغرافیایی و اختلاف شدید دما و بارش و به طبع آن تغییر تیپ پوشش گیاهی دارای قابلیت ویژه توریستی بوده و تجمع و فشار توریست موجب توسعه اقتصادی سنتی گردیده است ولی فقدان برنامه ریزی مناسب عامل تخریب مراتع سرسبز در این حوضه می باشد.