باز زنده سازی معماری روستایی بومی و همساز با اقلیم در راستای پیشرفت و توسعه اکوتوریسم (با نگاهی به روستاهای استان همدان)

صنعتی شدن و ورود تکنولوژی در قرن بیستم، در کنار مزایایی که به همراه داشت، انسان را از سفر، تفریح و زندگی اصیل خود کنار طبیعت دور ساخت. برای جبران این کمبود بسیاری از کشورهای صنعتی به تقویت جاذبه های فرهنگی، طبیعی و تاریخی خود پرداخته و توانستند علاوه بر مردم کشور خود، توریست های خارجی را نیز جذب کرده و از نظر اقتصادی نیز سود عظیمی را عاید کشورهای خود نمایند. کشور ما با در بر داشتن پتاسیل ها و جاذبه های عظیم تاریخی، طبیعی و مذهبی و خصوصا با داشتن تنوع اقلیمی و آب و هوایی در تمام فصول سال، در صنعت گردشگری و جذب توریست توفیقی نداشته، تا آنجا که بسیاری از ایرانی ها نیز به دلیل نبود امکانات، جذابیت و تبلیغات لازم، سفرهای خارجی را به مسافرت داخل کشور ترجیح می دهند. در این مقاله سعی می کنیم تا اهمیت معماری بومی و اقلیمی خصوصا در روستاها را به عنوان راهکاری برای توسعه اکوتوریسم بیان کنیم. لذا ضمن مطالعه مفهوم اکوتوریسم و عوامل تاثیرگذار بر پیشرفت آن با روش توصیفی و تحلیلی، نمونه های موفق خارجی و بعضا داخلی را معرفی و نهایتا راهکاری جهت بهبود شرایط موجود ارائه دهیم.