بررسی نقش گردشگری کشاورزی در ارتقا هویت محلی در راستای دستیابی به توسعه پایدار

هویت با احساس تعلق به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان در سلسله مراتب مازلو است. بودن به عنوان یکی از نیازهای اولیه برای افراد، اهمیت هویت را در رفاه و کیفیت زندگی نشان می دهد. از سویی دیگر در یک مکان، ادراک مردم و گردشگران از محیط فیزیکی در ارتقا گردشگری و همچنین پایداری آن اثرگذار خواهد بود. ایجاد چنین ارتباطی بین مردم و مکان، برای توسعه صنعت گردشگری لازم است در واقع بین تصویر ذهنی و هویت از یک طرف و گردشگری از طرف دیگر نیز ارتباط است. گردشگری کشاورزی نیز ترکیبی از تولید محصولات کشاورزی و توریسم می باشد که بازدید کنندگان با هدف لذت بردن، آموزش و پرورش، و یا مشارکت فعال را به فعالیت های تولید کشاورزی و زندگی کشاورزی تشویق و ارتباطی قوی بین انسان و محیط برقرار می کند. در این نوشتار ما در پی آن هستیم که ضمن بررسی ادبیات موضوع و همچنین با بررسی نمونه ای موردی در این خصوص و از طریق روش تحلیل محتوا، با نگاهی موشکافانه و عمیق به استخراج مهم ترین مولفه ها و ویژگی ها و ابعاد مرتبط با این دو مفهوم پرداخته و به این پرسش که ((نقش گردشگری کشاورزی در ارتقا هویت محلی چیست؟)) پاسخ داده شود. نتایج حاصل از پژوهش روشن می سازد که این گونه از گردشگری مزایایی در هر سه جنبه پایداری به همراه خواهد داشت در نتیجه با توجه به اینکه در حفظ محیط پایدار، هویت یک مسئله اصلی است، در ارتقا و حفظ هر سه مولفه هویتی ((طبیعی، مصنوع و انسانی)) نیز نقش بسزایی دارد.