شناسایی پدیده باران اسیدی و کنترل آلاینده های زیست محیطی و تاثیرات آنها بر روی آلودگی های محیط زیست

بارندگی هم برای اکوسیستم های طبیعی و هم برای اکوسیستم های زارعی مایه حیات می باشد. با این حال بارندگی در بسیاری از مناطق جهان باعث مسموم کردن سیستم های متعددی می شود. باران و یا برفی که در این مناطق می بارد به اندازه ای اسیدی است که باعث صدمه به گیاهان زراعی و جنگل ها، ماهی ها و دیگر موجودات آبزی و افزایش اسیدیته خاک می شود. غالبا آب باران، به علت انحلال جزئی (دی اکسید کربن) هوا در آن اندکی اسیدی است اما مفهوم باران اسیدی به نوع خاصی از باران اتلاق می شود که به علت انحلال آلودگی های موجود درجو، از جمله اکسیدهای گوگرد و ازت، در آن اسیدیته بالاتری دارد و می تواند بر گیاهان، حیوانات و در مجموع بر اکوسیستم، اثرات نامطلوبی داشته باشد. از این رو آن را یکی از اشکال ثانویه آلودگی جو به حساب می آورند که غالبا بر اثر یکسری واکنش های شیمیایی بین آلاینده های موجود درجو و رطوبت هوا شکل می گیرد. باران های اسیدی از آنجا که یک نوع مظهر آلودگی جوی در شکل مایع هستند، به دلیل قدرت حلالیت نسبتا بالای آب، غالبا می توانند اثرات بسیار مخربی بر محیط داشته باشند. باران اسیدی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم بسیاری از فرآیندهای حیاتی گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد و در بسیاری از نقاط جهان خسارات جبران ناپذیری بر محیط زیست وارد کرده است. تاکنون قوانین زیادی برای کنترل آلودگی های جوی به تصویب رسیده اما همچنان باران اسیدی به عنوان یک معضل زیست محیطی در برخی از نقاط جهان وجود دارد.