بررسی اثرات زیست محیطی صنعت گردشگری در توسعه پایدار

آنچه امروزه از پیکار انسان با طبیعت به جای مانده همچون کاهش تنوع زیستی، آلودگی محیط زیست، دخالت های انسانی در محیط طبیعت و بهره برداری مداوم از منابع محیط زیست که به تدریج توان جذب و ترمیم محیط زیست را اشباع کرده است، ریشه در استفاده نادرست انسان از سرزمین و مدیریت غلط یا روش بهره برداری نادرست دارد و در مجموع مبین استفاده غیرمنطقی انسان از سرزمین است. توسعه پایدار گردشگری بعنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می شود. به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی را برآورده ساخت و همگنی فرهنگی و سیستم های حفاظت زندگی را همراه با افزایش عدالت و مساوات در توسعه، بهبود کیفیت زندگی جوامع و بوجود آوردن کیفیت برتر محیط زیست ایجاد کرد. بنابراین بهبود مدیریت زیست محیطی تسهیلات گردشگری برای کاهش آسیبهای آن گام اول جهت نیل به اهداف توسعه پایدار گردشگری می باشد. توسعه بی رویه فعالیت های اقتصادی انسان از یک سو و اتکای بی واسطه و وابستگی معیشتی قشر کثیری از جمعیت رو به رشد جهان به طبیعت از سوی دیگر، روز به روز از تنوع طبیعی اکوسیستم ها و زیستگاه ها می کاهد و محدودیت های بیشتری را برای زندگی و بقای حیات وحش فراهم می کند یکی از مهم ترین شاخص ها در گردشگری پایدار، شاخص های زیست محیطی است. همانند مدیریت انرژی، مصرف بهینه آب، کیفیت آب آشامیدنی، مدیریت فاضلاب، مدیریت پسماندهای جامد و کنترل توسعه، انتخاب شاخص های زیست محیطی ارتباط مستقیمی با وضعیت زیست محیطی و اهداف و فعالیت های منطقه گردشگری دارد. این نکته را باید در نظر گرفت که تمام شاخص های گردشگری پایدار با یکدیگر ارتباط نزدیک دارند و تنها در تلفیق با یکدیگر معنا و کاربرد پیدا می کنند، زیرا تمامی آنها با یکدیگر تعامل دارند، از هم تاثیر می پذیرند و بر کل سیستم گردشگری اثر می گذارند.