بررسی جایگاه گردشگری تاریخی و طبیعی در شرق استان مازندران (نمونه موردی: عباس آباد بهشهر)

صنعت گردشگری یکی از بزرگترین و پربازده ترین فعالیتهای اقتصادی در دنیا است که بالاترین میزان ارزش افزوده را ایجاد می کند و بطور مستقیم و غیرمستقیم، سایر فعالیتهای اقتصادی و فرهنگی را تحت تاثیر قرار می دهد. گردشگری یکی از منابع عمده درآمدزایی و ایجاد اشتغال در جهان به شمار می آید به طوریکه بسیاری از آن به عنوان صنعت اول دنیا یاد می کنند. گرچه گردشگری به تنهایی نمی تواند منجر به توسعه کشور شود ولی با ورود گردشگر به تدریج نیاز به تغییر و ایجاد امکانات برای اقامت، جابجایی و سایر فعالیتهای مربوطه، توسعه را نیز در پی خواهد داشت و در درازمدت باعث افزایش امکانات و تاسیسات خواهد شد. سهم ایران از صنعت گردشگری جهانی کمتر از یک دهم درصد بوده است و علیرغم اینکه ایران، طبق نظر یونسکو یکی از ده کشور دارای جاذبه های گردشگری می باشد ولی آمار موجود گویای ضعف صنعت گردشگری کشور می باشد و نارساییهای موجود باعث عدم توفیق در جذب جهانگردان به میزان توانمندیهای کشور شده است. یکی از جاذبه های گردشگری ایران زمین، باغ های تاریخی آن می باشد تاثیرات بسیار زیادی در جهت جذب گردشگر دارند. انسان نیازمند به طبیعت موجود در باغ است. وجود طبیعت و باغ در محیط زندگی بر ارتقاء سلامت روان فردی و جمعی جامعه تاثیر می گذارد. از یک سو دنیای پرتنش و آشفته امروز و از سوی تاثیر خوشایند طبیعت بر سلامت روان انسان و همچنین نیاز سرشت انسان به احساس نزدیکی به طبیعت و لذت بردن از بخشش های آن، انسان، طبیعت و تامین سلامت روان را در دنیای امروز، لازم و ملزوم هم می نماید. در این مقاله بر آنیم تا با رویکرد توصیفی و تحلیلی تاثیرات باغ های محوطه تاریخی عباس آباد بهشهر را در جهت جذب گردشگر مورد توجه قرار دهیم.