گردشگری روستایی راهبردی مناسب برای توسعه پایدار مطالعه موردی روستای پالنگان

گردشگری روستایی، ویژگی های اجتماعات روستایی را در کنار سایر عوامل، تلفیق و حاصلی از نحوه ی برخورد گروه های روستایی می داند و سازمان های اجتماعی آن را پیامد کشاکش انسان و محیط و خلق چشم اندازهای ویژه بر می شمارند و نیز نحوه ی عملکرد انسان را در ارتباط مستقیم با مکان و زمان مورد بررسی قرار می دهند. توسعه فرهنگ گردشگری روستایی سعی دارد که نابرابری های مکانی و اختلافات طبقه روستایی و شهری را با توجه به جنبه های کارکردی روستا و شناخت دقیق تر توانایی ها و جاذبه های طبیعی و فرهنگی کمتر نماید و سعی دارد در عرضه های کاربردی در حل مسائل نقش با اهمیتی را ایفا کند و توانایی طرح صحیح مسائل و توان چاره اندیشی برای برطرف کردن پیچیدگی مکانی روستاها داشته باشد. گردشگری روستایی به توصیف و تبیین اجتماعی و فرهنگی از فضاهای ویژه بر اساس چگونگی استقرار، ساختار و سیمای ظاهری، کارکردی، ماهیت تاریخی و همچنین تغییرات آتی آن می پردازد. گردشگری روستایی عملاً دانش جغرافیا را در فضایی کوچک تر و ملموس تر پیاده کرده و گرایش های این فرهنگ را در مکان های محدود و قابل دسترس برای شناخت روستا و جایگاه آن در برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حفظ نموده است.