تحلیلی بر مبانی نظری نقش گردشگری روستایی در توسعه روستایی

با گسترش روزافزون مهاجرت های روستایی، کاهش درآمد خانوارهای روستایی و افول کشاورزی، نیازی روافزون به فعالیتی جایگزین و در عین حال مکمل برای کشاورزی، در نواحی روستایی احساس می شود تا در راستای توسعه پایدار روستایی، امکان بهره مندی روستاییان از معیشت پایدار که بهبود کیفیت زندگی و رضایت مندی روستاییان را به همراه دارد، فراهم شود. از سوی دیگر، برنامه ریزی توسعه روستایی نیازمند فرآیند ارزیابی و بازنگری در حوزه اندیشه انتقادی توسعه روستایی است تا امکان بهترین راهکارهای مداخله در نواحی روستایی، برای کارآمدی نتایج حاصل از روند برنامه ریزی توسعه فراهم شود. امروزه توسعه گردشگری در بسیاری از کشورهای در حال توسعه به عنوان یک کانالیزور موثر برای توسعه اقتصادی و اجتماعی روستاها محسوب می شود که موجب بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی روستاها خواهد شد. اما با توجه به نقش مهم این صنعت در توسعه مناطق روستایی همواره موانعی وجود دارد که مانع از توسعه این صنعت می شود. گردشگری می تواند نقش مهمی در متنوع سازی اقتصاد روستایی داشته باشد و با گسترش آن در نواحی روستایی می توان به پایداری جمعیت و اقتصاد این نواحی کمک نموده و زمینه دست یابی به توسعه پایدار روستایی را فراهم نمود. گردشگری روستایی یکی از انواع گردشگری است که شکل پایدار آن در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و محیطی، بسترساز دست یابی به توسعه پایدار جوامع محلی می شود. از این رو، داست یابی به این مهم، نیازمند طراحی، تدوین و به کارگیری الگوی راهبردی، به همراه راهبردهای مناسب و ویژه این نواحی از سوی برنامه ریزان و مدیران گردشگری است. گردشگری روستایی در دنیای امروز یکی از بخش های مهم فعالیت های اقتصادی محسوب می گردد. این فعالیت مهم اقتصادی از دیدگاه های مختلفی مورد توجه قرار گرفته است. بعضی آنرا به عنوان بخشی از بازار گردشگری می شناسند و عده ای نیز آن را برای توسعه روستایی قلمداد می کنند. سوال این است که گردشگری روستایی چه نقش و اثری در توسعه روستایی و توسعه روستایی پایدار دارد؟ روش پژوهش در این مقاله تحلیلی- توصیفی بوده و با استفاده از اطلاعات کتابخانه ای نسبت به جمع آوری اطلاعات اقدام شده است.