بررسی ویژگی های گردشگری ژئوتوریسم استان سیستان و بلوچستان

برای ایجاد یک توسعه همه جانبه و پایدار و همچنین جایگزینی منابع جدید کسب درآمد نیازمند به استفاده از تمامی امکانات و قابلیت ها در منطقه می باشد. در این راستا، از یک سوء توسعه صنعت گردشگری که اقتصاددانان آنرا سومین پدیده اقتصادی پویا پس از صنعت نفت و خودروسازی می دانند، به عنوان نیاز اساسی کشور مطرح می شود، از سویی دیگر صنعت گردشگری، بویژه بوم گردی به عنوان رویکردی جدید برای توسعه هم زیستی انسان و اجتماع، امروزه در توسعه مناطق جایگاه چشمگیری یافته است و ژئوتوریسم که از شاخه های آن می باشد جایگاه مناسبی در مطالعات اکوتوریسم دارد. استان سیستان و بلوچستان به سبب طبیعت زیبا و بهره مندی از مناظر چشم نواز طبیعی و زمین شناسی از مزیت نسبی خوبی در این زمینه برخودار است. هدف اصلی این پژوهش شناسایی و معرفی پدیده های ژئوتوریسمی و نقش آنها در توسعه و جذب گردشگر در این منطقه می باشد. روش جمع آوری داده ها و تحلیل اطلاعات مورد نیاز نیز بیشتر اسنادی، تحلیلی و پیمایشی است. نتایج این بررسی نشان داد که توانایی های این استان در زمینه صنعت نوپای ژئوتوریسم، بالا بوده و این استان به لحاظ موقعیت جغرافیایی خاص خود و جادبه های ژئوتوریسمی همچون تالاب بین المللی هامون، تپه های عظیم ماسه ای و یاردانگ های اطراف آن، تالاب لیپار، خلیج گواتر، آتشفشانی بزمان و تفتان، تپه های مارنی، جنگل های حرا و تیمر، گل افشان و سواحل بالا آمده دریای عمان قابلیت بسیار زیادی در جذب گردشگر دارد.