نقش گردشگری روستایی و ارتباط آن با توسعه پایدار روستایی

امروزه گردشگری پایدار در بسیاری از کشورها، به منطله نمادی از هویت فرهنگی و یکی از بخش های مهم اقتصادی محسوب می گردد. بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگذاران توسعه در کشورهای جهان، گردشگری را روشی مطمئن با چشم انداز روشن برای توسعه پایدار معرفی کرده اند. در این راستا گردشگری روستایی به عنوان یکی از زیر بخش های گردشگری، علاوه بر حفظ ارزش ها و باورها، با ایجاد فرصت های شغلی و کسب درآمد برای ساکنین محلی و توسعه ساختارهای زیربنایی امکان توسعه پایدار و یکپارچه روستایی را فراهم می سازد. گردشگری روستایی از مهمترین رویکردهای اقتصاد گردشگری در راستای بهره وری بهینه و پایدار از منابع طبیعی و زیست بوم روستایی بشمار می رود که از جنبه های فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و معیشتی، و رشد و پیشرفت رشد ناخالص ملی مورد التفات فزاینده ای قرار گرفته که در این میان، حفظ محیط زیست و منابع طبیعی، از مهمترین محورها و مولفه های گسترش آن بشمار می رود. در این راستا مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیل با استفاده از شیوه اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است که ابتدا به بررسی مفهوم گردشگری و گردشگری روستایی و عوامل موثر بر توسعه گردشگری پایدار پرداخته می شود. سپس انوع و پیامدها و مشکلات گردشگری روستایی ذکر می شود و در آخر به نقش گردشگری روستایی در توسعه پایدار روستایی همراه با پیشنهاداتی جهت گسترش گردشگری روستایی بیان شده است.