تحلیلی بر تغییرات آسایش اقلیمی شهر اصفهان

نظر به رابطه تنگاتنگ گردشگری و تغییرات اقلیمی، سازمانهای گردشگری، ضروری است تا در برنامه ریزی ها و طراحی های آینده خویش پتانسیل تاثیرات تغییر اقلیم را در این ارتباط مدنظر قرار دهند. از این رو امروزه مطالعات بیوکلیماتیک انسانی پایه و اساس بسیاری از برنامه ریزی های عمران ناحیه ای، بویژه در زمینه مسائل شهری و سکونتگاهی، معماری و جهانگردی است. در این پژوهش بمنظور تعیین روند تغییرات شاخص اقلیم گردشگری استان اصفهان جهت برنامه ریزی و توسعه گردشگر، داده های مورد نیاز از سایت هواشناسی طی دوره آماری (2005-1976) استخراج و سپس با میانگین گیری ماهیانه، داده ها به دو دوره 15 ساله تقسیم گردید. در ادامه با استفاده از شاخص ترجونگ تحلیل ها برای تک تک ماه ها انجام شد. این شاخص از شرایط ماورای سرما تا فوق العاده داغ برخوردار می باشد. نتایج حاکی از آن بود که تنها در 3 ماه از سال شرایط آسایش اقلیمی دچار تغییر شده که شامل ماه های آوریل (فروردین)، آگوست (مرداد) و اکتبر (مهر) می باشد. که به ترتیب شرایط از بسیار خنک به خنک در ماه آوریل، از آسایش به گرم در ماه آگوست و از بسیار خنک به خنک در ماه اکتبر تغییر یافته است که همگی نشان دهنده گرمتر شدن دما و بهبود شرایط کلیماتوریسم می باشد.