اثرات گردشگری روستایی بر محیط زیست روستا

صنعت مسافرت و جهانگردی به عنوان بزرگترین و متنوع ترین صنعت در دنیا به حساب می آید. بسیاری از کشورها این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال زایی، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی می دانند. روستاهای ایران با دارا بودن جاذبه ها و امکانات، آب و هوای متنوع و گسترده همچنان مورد بی مهری برنامه ریزان و مسئولان گردشگری است. هم اکنون بیش از 50 هزار روستا در ایران وجود دارد که تا به امروز 400 روستا به عنوان روستای هدف گردشگری شناخته شده اند (چهاربالش، 1389: 10)؛ اما با توجه به اینکه گردشگری روستایی در ایران، صنعت جوانی است نیاز به برنامه ریزی و شناسایی بیشتر مقاصد هدف دارد. در سال های اخیر شاهد تلاش های جسته و گریخته ای برای توسعه گردشگری روستایی هستیم ولی تا رسیدن به حد مطلوب راه درازی در پیش است. حفظ ارزش های فرهنگی، پاس داشت بناهای تاریخی روستا، حفاظت از گونه های خاص گیاهی و جانوری و ... برخی از پیامدهای مثبت گردشگری روستایی در ایران بوده است. از دیگر سو ایستایی فرهنگی و تبدیل فرهنگ روستاها به نوعی موزه، تضعیف برخی مشاغل روستایی به ویژه در عرصه کشاورزی، بعضاً رواج گسترده فرهنگ گردشگران در میان جوانان روستایی و ... در مقابل توانمندی های گردشگری روستایی قرار می گیرد.