بررسی میزان رضایتمندی روستاییان از مجتمع های سکونتگاهی (مطالعه موردی: مجتمع شهرک علی اکبر)

مجتمع های مسکونی به عنوان پیچیده ترین و اساسی ترین عملکرد، در عرصه معماری قرن بیستم به حساب آمده و می توانند تاثیرات بسیار زیادی بر رفتار ساکنین و روابط آن ها در پی داشته باشند، در این رابطه بررسی میزان رضایت از یک مجتمع و تاثیر آن بر روابط افراد و شناخت عوامل موثر بر رضایتمندی اهمیت گسترده ای دارد. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی میزان رضایتمندی روستاییان از مجتمع نشینی در شهرک مسکونی علی اکبر صورت گرفته است. روش تحقیق توصیفی و با استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه با ساکنان بوده است. جامعه آماری ساکنان مجتمع مسکونی علی اکبر و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 388 نفر برآورده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss20 انجام شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که میزان رضایتمندی ساکنان از مجتمع مسکونی شهرک علی اکبر در حد ضعیف (1.8858) برآورد شده است؛ و ساکنان از ابعاد روابط همسایگی (اجتماعی) و امنیت رضایت نسبی داشته اند. به نظر می رسد هر قدر میزان احساس رضایت نسبت به یک محیط بیشتر شود، افراد احساس تعلق خاطر بیشتری نسبت به آن محیط نموده و همچنین آرامش بیشتر می کنند.