نقش اثرات معماری تاریخی و مذهبی شهری در جذب گردشگری داخلی و خارجی

معماری به انگلیسی (architecture) یا هنر و فن طراحی و ساختن بناها و فضاهای شهری و دیگر فضاهای درونی و بیرونی برای پاسخ به نیاز کارکردی و زیبا شناسانه است. به گفته موتیسوس، هنر معماری وسیله واقعی سنجش یک ملت بوده و هست (گروتر 1375) و از آنجا که معماری مظاهر بیرونی فرهنگ یک جامعه هست و نماد مناسبی برای مطالعه فرهنگ آن جامعه است و هر فرهنگی دارای معماری مختص به خود است، به طور مثال معماری که رنگ و لعاب مذهبی داشته باشد و سنتی، قدیمی و نشان تاریخ گذشتگان باشد دارای جاذبه گردشگری بیشتری است همانند قبور امامزادگان، کلیساها و غیره مشاهده می شود که هر چه هنرهای زیبا در معماری و با شکوهتر شدن و با عظمت شدن آن نقش داشته باشد و توسط معمار ماهر خلق شده باشد طبعا جاذبه گردشگری آن بیشتر است. برای توجیه موضوع باید گفت که علل جاذبه گردشگری بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) برای غیر تشیع و کلیساهای رتردام، سنت باسیل، واتیکان یا خدایان و مجسمه های تعبیه شده در معابد بوداییان و هندوها که جاذبه گردشگری هستند و درآمدزایی فراوانی در کشورهای خود مثل شرق آسیا و واتیکان و غیره دارند بشتر به لحاظ دارا بودن زیباییهای هنر معماری بکار رفته است که گردشگران بسیاری را جذب و درآمد ارزی را به ارمغان می آورند. معماریها همگی با توجه به نیازهای اجتماعی و مذهب و با ایده های شخصی معماران طراحی و ساخته شده اند در واقع معماری یک هنر اجتماعی است که قدمت آن به ظهور انسانها در روی کره زمین بر می گردد و معمار تصمیم گیرنده نهایی بوده و هست که با هماهنگی، خواست جامعه و قوانین صورت می گیرد و شکل نهایی آن نمایانگر فرهنگ آن جامعه است. این مقاله بر اساس پژوهشهای میدانی، کتابخانه ای و توصیفی صورت گرفته است.