افق های زیست محیطی معماری در ارتباط با توسعه ی پایدار

به طور کلی معماری پایدار را می توان معماری ای دانست که نسبت به ویژگیها و شرایط محیطی و مکانی پاسخگو است و از قابلیتهای بستر خود در راستای ایجاد شرایط محیطی مطلوب استفاده بهینه می نماید و کمترین صدمات را بر محیط زیست دارد. در این بین کمبود فضا برای توسعه، خصوصا در بافت های متراکم شهرهای بزرگ، یکی از موارد مهم و اساسی در برنامه ریزی شهری امروز محسوب می شود. از طرفی امر توسعه ی معماری و شهرسازی با مسئله ی بحرانی آلودگی های زیست محیطی و تهدید بقای انرژی همراه است. بنابراین در این پژوهش برای دست یابی به یک معماری بهینه در دوران معاصر، ابتدا با مشاهدات میدانی و کتابخانه ای به شناخت جریان های بحرانی زیست محیطی پرداخته سپس با تحلیل و بررسی آن دسته از موارد که به ساخت و ساز در معماری و افزایش مصرف انرژی مربوط می شود، ایده ها و راهکارهایی جهت مقابله با آن ها پیشنهاد شده تا هم از بروز بحران های محیطی جلوگیری شده و هم بتوان کمک بزرگی به بهینه سازی در مصرف انرژی و افزایش کارایی در ساختمان سازی و معماری کرد.