• احیای بناهای تاریخی با رویکرد ساختارزدایی، تقابلی در راستای تداوم

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/06/12
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/06/12
    • تعداد بازدید: 1522
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    هر اثر تاریخی در آغاز، مصنوعی انسانی است که به منظور پاسخ گویی به یک نیاز ساخته شده و بدین سبب در ذات خود ارزش عملکردی داشته و به نحوی انسان را منتفع می کرده است. گذشت زمان شرایط متفاوتی را ایجاد و به صورت مختلف عملکرد اولیه ی آن را دست خوش تغییر می کند. احصای مصنوع انسانی به منزله ی اثر تاریخی مستلزم گذشت زمان است. اثر تاریخی پس از پیدایش در گذر زمان، به منزله ی مصنوعی انسانی به زندگی انسانه ای معاصرش وارد می شود و با آنان در مقام مخاطبان و کاربرانش هم زیستی می کند. باید ضمن پرداختن به بحث مرمت و حفاظت، توجه ویژه ای به باززنده ازی اثر و احیای آن داشت. احیای حقیقی به دنبال تداوم حیات بناهای تاریخی در تمام وجوه و ابعاد است؛ اما پرسش این است که ماهیت تداوم حیات در بناهای تاریخی از چه جنسی باید باشد و چه ابزار و لوازمی می طلبد؟ روش تحقیق، مطالعه ی کتابخانه ای با استناد به مطالب مندرج در کتب، مقالات و اسناد معتبر، همچنین مطالعه موردی از تجارب تجدید حیات بناها در کشورهای انگلستان، فرانسه و ایتالیا است. این مطالعه نشان می دهد که در رویکرد نوین حفاظت، جامع نگری در توجه به ارزش ها و هم چنین توجه به محیط تاریخی به عنوان یک ثروت اقتصادی و اجتماعی، و نیز یک منبع فرهنگی عظیم به عنوان اصول محوری مطرح اند. و در نهایت با تکیه بر اساس سنت، می توان اصالت اثر را حفظ کرد و ارزش های روز و نیازهای معاصر را به گونه ای در احیای اثر گنجانید (روش ساختارزدایی) که شامن تداوم حیات آن باشد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها